کرونا، کارگردان 60 ساله کره‌ای را از سینمای جهان گرفت
کیم کی‌دوک؛ ماجراجوی خاموش
سینما دوستان جهان بیشتر کیم کی دوک را دوست داشتند تا مردم کره جنوبی. فیلم‌های سرد و سخت کی دوک با آن شخصیت‌های معمولا منزوی و گوشه‌گیر برای مردم کره جذابیتی نداشت اما زیباشناسی کی دوک، تسلط بر سینما و نگاه معنوی برآمده از فرهنگ کره‌ای در آثار او برای بسیاری از علاقه‌مندان به فیلم در سراسر جهان جذابیت داشت. زندگی کی دوک و فیلم‌هایی که از او به‌جامانده، حکایت از شخصیتی ماجراجو دارد که کشف و شهودش را به سبک چشم‌بادامی‌ها، خاموش و بی‌هیاهو به انجام می‌رساند. کودکی کی دوک در یک روستای کوهستانی و دورافتاده سپری‌شده بود. در نوجوانی وارد بازار کار شد و جوانی را با ملحق شدن به نیروی مسلح دریایی آغاز کرد. حیرت‌انگیزتر این‌که از نیروی دریایی بیرون زد و به یک کلیسا رفت که واعظ بشود اما فهمید به نقاشی علاقه دارد. وقتی بعد از اتمام تحصیلاتش در رشته هنرهای زیبا از پاریس به کره جنوبی برگشت، فیلمنامه نوشت و همان اولین نوشته‌اش مورد استقبال واقع شد. بعدازآن همه سردرگمی و پرواز بر شاخه‌های مختلف، کیم کی‌دوک روی فیلمسازی متمرکز شد و به خلق معنا در سینما پرداخت. برای کی دوک که از خرس برلین تا شیر ونیز را برای فیلم‌هایش به دست آورده بود، سینما بهانه‌ای بود برای نوشاندن مفاهیمی مانند رستگاری، تاوان، بخشش و سکوت‌های طولانی و بلند در فیلم‌هایش و فرصت مزه کردن همه اینها.
