این انتخابات ۱۰ماه مانده به برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۲، عرصه سیاست فرانسه را با ابهام‌ها و پرسش‌های بسیاری مواجه کرده‌است. نتایج این انتخابات نشان می‌دهد پیش‌بینی دوئل انتخاباتی امانوئل مکرون و مارین لوپن، برخلاف نتایج نظرسنجی‌ها خیلی بدیهی به نظر نمی‌رسد. براساس نتایج اولیه و آمارها، حدود ۳۳ تا ۳۵درصد شهروندان در این انتخابات شرکت کردند. میزان عدم مشارکت، نزدیک به دور نخست همین انتخابات بود. این وضعیت در حالی رقم خورد که تمام رهبران سیاسی احزاب گوناگون فرانسه «مردم» را به مشارکت در دور دوم فراخوانده‌بودند.
به گزارش یورونیوز، حزب اجتماع ملی به رهبری مارین لوپن، منطقه جنوبی آلپ کوت دَ زور را به جمهوریخواهان واگذار کرد. این یک ناکامی بزرگ برای مارین لوپن و راست‌های افراطی فرانسه به شمار می‌رود.در پاریس، جمهوریخواهان که همراهی گسترده راست میانه و حتی بخشی از حزب سوسیالیست را با خود داشتند، موفق به شکست ائتلاف گسترده چپ (سبزها، سوسیالیست و فرانسه تسلیم‌ناپذیر) شدند.با وجود شکست بزرگ حزب جمهوری به پیش امانوئل مکرون، هیچ تغییری در کابینه و هیات‌دولت فرانسه صورت نخواهدگرفت. نتایج نظرسنجی‌های شامگاه یکشنبه نشانگر آن است که در انتخابات ریاست‌جمهوری آن امانوئل مکرون و مارین لوپن با ۲۶درصد، پیشتاز خواهندبود.
 رئیس‌جمهور 35 درصدی!
امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه اکنون نزد شهروندان کشورش محبوبیت زیادی ندارد. مطابق آخرین نظرسنجی صورت گرفته توسط موسسه نظرسنجی هریس، 60 درصد فرانسوی‌ها از عملکرد او ناراضی هستند و تنها 35 درصد موافق عملکرد وی هستند. 5درصد نیز نظری در این خصوص ندارند. در این میان، اصلی ترین نگرانی مکرون و لوپن، مربوط به عدم مشارکت بسیاری از شهروندان فرانسوی در انتخابات است. درصد بالایی از شهروندان فرانسوی که در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2017 میلادی به تناسب وضعیت آن زمان از مکرون یا لوپن حمایت کرده‌بودند، اکنون دیگر حاضر نیستند در انتخابات حضور پیدا کنند. بسیاری از تحلیلگران در اروپا، جنس عدم مشارکت فرانسوی‌ها در انتخابات را اعتراضی می‌دانند. به عبارت بهتر، این مشارکت نکردن پیامی مستقیم به کاخ الیزه، پارلمان و شوراهای منطقه‌ای و محلی در فرانسه محسوب می‌شود؛ نهادهایی که مقبولیت عمومی خود را از دست داده‌اند.
 موفقیت بزرگ جریان اعتراضی در فرانسه
یکی از اصلی‌ترین پیامدهای انتخابات منطقه‌ای اخیر در فرانسه، تقویت جریان اعتراضی در این کشور است.بسیاری از صاحب‌نظران سیاسی و اجتماعی تاکید کرده‌بودند اعتراضات سال‌ها و ماه‌های اخیر در فرانسه، ماهیتی بنیادین و زیربنایی دارد. به عبارت بهتر، در اینجا ما با پدیده‌ای سطحی و روبنایی مواجه نیستیم. نوع رفتار معترضان، شعارهایی که آنها سر می‌دهند و خشمی که بر فضای تظاهرات جلیقه زردها و دیگر گروه‌های معترض فرانسوی حاکم است، نشان‌دهنده انفجار جامعه فرانسه و تمایل ذاتی آن مبنی بر گذار از وضعیت موجود جامعه است. انتخابات اخیر، یک پیروزی بزرگ برای جلیقه زردهایی محسوب می‌شود که کلیت نظام سیاسی - اجتماعی فرانسه را به چالش کشیده‌اند.  جلیقه زردها در روزهای نخست حضور خود در خیابان‌های پاریس و دیگر شهرهای فرانسه، صرفا حکم گروهی معترض را داشتند اما در مدتی کوتاه به نماد گذار ساختاری در فرانسه و حتی باتوجه به سرایت اعتراض‌ها به سایر کشورهای اروپایی، به نماد گذار از اروپای واحد تبدیل شدند. اکنون، جلیقه زردها نشان داده‌اند با استمرار اعتراضات خود( حتی در دوران شیوع کرونا)، توانسته‌اند یارگیری گسترده‌ای را در جامعه فرانسه صورت دهند. اکنون جلیقه زردها به نماد تقابل با نظام سرمایه‌داری تبدیل شده‌اند. این حرکت اعتراضی با توجه به نتایجی که در انتخابات اخیر در فرانسه حاصل شد، تقویت خواهدشد.
 سکوت رسانه‌های اروپایی
یکی از موضوعاتی که در قبال برگزاری دور اول و دوم منطقه‌ای در فرانسه بیش از هر مورد دیگری به چشم می‌خورد، سکوت رسانه‌های غربی در قبال مخالفت 65درصدی شهروندان فرانسوی با کلیت حضور در انتخابات است. این در حالی است که هیچ مقام سیاسی در فرانسه انتخابات را تحریم نکرده و بالعکس، همه گروه‌های سیاسی از شهروندان خواسته‌بودند به صورت گسترده در انتخابات شرکت کنند. نتیجه همه این موارد، مشارکت نزدیک به 35 درصدی فرانسوی‌ها و مخالفت نزدیک به دو‌سوم آنها با ماهیت و کلیت انتخابات بوده‌است. در این میان، رسانه‌های غربی از یک سو ضمن اذعان به مشارکت اندک و بی‌سابقه شهروندان فرانسوی در انتخابات، ترجیح می‌دهند مانور زیادی روی این مسأله ندهند! این موضوع نشان دهنده همان استانداردهای دوگانه‌ای است که به واسطه آن، بیشتر رسانه‌های اروپایی تبدیل به یک بنگاه سیاسی شده‌اند؛ رسانه‌هایی که انعکاس حقایق موجود جایی در قاموس ذهنی و اخلاقی آنها ندارد.