باوجود تمام تلاش‌های آمریکا، برخی کشورهای اروپایی همچنان ترجیح داده‌اند سیاست بی‌طرفی خود را حفظ کرده و با توجه به حساسیت‌های مسکو از پیوستن به ناتو خودداری کنند. در این میان آمریکایی‌ها که از هیچ وسیله‌ای برای رسیدن به اهداف خود پرهیز نمی‌کنند، راهکار را در این دیدند که با راه‌اندازی یک جنگ، کشورهای اروپایی را به پیوستن به ناتو تشویق کنند. برای این کار، گزینه‌ای بهتر از تحریک اوکراین برای پیوستن به ناتو وجود نداشت، چراکه کمتر تحلیلگری بود که تصور کند روسیه حاضر به پذیرش این مساله خواهدشد و از همان ابتدا مسلم بود ادامه این مسیر به یک جنگ منجر خواهدشد. آمریکا به‌خوبی به این نکته آگاهی داشت اگر روسیه به اوکراین حمله کند، خرابی‌های زیادی در این کشور شکل خواهدگرفت و در نتیجه اوکراین وابستگی بیشتری به غرب و آمریکا پیدا خواهدکرد. از سوی دیگر روسیه را درگیر جنگی می‌کند که میلیاردها دلار برای این کشور هزینه در برخواهدداشت. از سوی دیگر، آمریکا به دنبال این است که مرزهای ناتو را گسترش دهد و با نزدیک شدن به مرزهای غربی روسیه، حلقه محاصره این کشور را تنگ‌تر کند. آمریکا بی‌تمایل نبود یک جنگ را به روسیه تحمیل کند تا بتواند برنامه‌های جدیدی از جمله تحریم علیه روسیه را طراحی کند. مقامات آمریکا همچنین افزایش هزینه دفاعی در اروپا و عضویت احتمالی فنلاند و سوئد در ناتو را توسعه‌های امنیتی مثبتی می‌بینند که می‌تواند به آمریکا اجازه دهد سیاست به تعویق افتاده «چرخش به سوی آسیا» را در پیش گیرد. این سیاست نخستین بار توسط باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق این کشور طرح‌ریزی شد. این اقدامی است که ضروری به‌نظر می‌رسد، چراکه بخش‌های سیاسی آمریکا هر روز بیشتر از قبل چین - و نه روسیه - را رقیب اصلی نظامی خود می‌دانند. اکنون با تحولات ایجاد شده در اروپا و پیوستن کشورهای بیشتر به ناتو، آمریکایی‌ها می‌توانند اجرای بخش عمده اهداف خود را در اروپا به کشورهای همین قاره محول کنند، به ویژه این‌که اروپایی‌ها به فکر تشکیل یک نیروی نظامی مستقل نیز هستند. نتیجه این رویدادها به آمریکا کمک خواهدکرد سیاست مقابله با چین را در دستور اصلی خود قرار دهد.

سعید سبحانی - گروه بین‌الملل