رمان «خیابان کاتالین» روایت این پناه بردن‌هاست؛ پناه‌بردن‌هایی اگرچه از جنس خیال. سه خانواده مجارستانی زمانی در خیابان کاتالین در شهر بوداپست مجارستان همسایه همدیگر بودند و بعد، جنگ جهانی دوم مثل بمبی که مکانی را هزارپاره کند، آدم‌ها و روابط این سه همسایه را متلاشی کرد و حالا بازماندگان این سه همسایه به خیابان کاتالینی که مدت‌هاست در خیالشان لانه کرده است، پناه می‌برند. خیابانی که دیگر نیست، خانه‌هایی که دیگر نیستند و آدم‌هایی که دیگر وجود ندارند... . پیرنگ و عنصر پراکنده و پخش‌شده در خط‌به‌خط این رمان، گسست روابط انسانی بین آدم‌هاست. گسستی که مسبب به‌وجودآمدنش جنگ بوده است. 
ماگدا سابو در اغلب آثارش به روایت تأثیر جنگ در عمق وجود و روابط آدم‌های کشورش مجارستان پرداخته است و نکته شگفت‌انگیز در مورد این روایات و آثار سابو در اینجاست که؛ او ‌بدون کمترین اشاره مستقیمی به جنگ و سربازها و حتی بی‌هیچ اشاره‌ای به وجود تانک و تفنگ و سلاحی از تأثیر عمیق جنگ روایت می‌کند. 
هر فصل رمان «خیابان کاتالین» از نظرگاه یکی از شخصیت‌های این سه همسایه روایت می‌شود و هر روایت مربوط به زمانی است. خواننده برای خواندن چهل پنجاه صفحه اول باید دقت و صبر بیشتری به خرج دهد؛ بعد روند روایت‌ها کاملاً مشخص می‌شود و درِ جادوی نثر و تکنیک سابو به روی خواننده باز می‌شود. کم‌کم قطعات پازل راوی‌ها کنار هم جا خوش می‌کنند و یکدیگر را کامل می‌کنند.نویسنده، ماگدا سابو، بسیار هوشمندانه تشخیص این‌که این روایات مربوط به چه زمانی است را بر عهده خواننده گذاشته است؛ این پویندگی و ارتباط نامحسوس، ولی دیالکتیک بین خواننده و نویسنده است که اثر ادبی را ماندگار و درخشان می‌کند.روایات هر بخش از رمان «خیابان کاتالین» کم‌کم برای خواننده آشکار می‌کند که چه بر آدم‌های این سه همسایه و به‌طور کلی بر مردم مجارستان در زمان قبل، میانه و بعد از جنگ جهانی دوم گذشته است.به شخصه شیفته جزءنگری‌های ماگدا سابو در آثارش هستم. بدون کلمات، بدون نوشتن و بدون کتاب‌ها، هیچ تاریخی و هیچ مفهومی از انسانیت وجود نخواهد داشت.

الهام اشرفی - نویسنده و ویراستار