این رویکرد در قالب رویدادی به نام «رویازی» متبلور شده است که امسال دوره چهارم رویازی آن مبتنی بر آسیب‌شناسی نقاط قوت و ضعف سه دوره پیشین، برگزار می‌شود. فراخوان آن نیز ابتدای سال 1401 منتشر و ثبت‌نام متقاضیان انجام شده است. به گزارش جام‌جم؛ حمیدرضا جعفریان رئیس سازمان سینمایی سوره با بیان این‌که بخش خوبی از تولیدات مرکز انیمیشن حوزه هنری در سال‌های اخیر از خروجی‌های سه دوره اخیر رویازی بوده است، در این‌خصوص گفت: بنا داریم هر سال اکران سینمایی یک انیمیشن را در کشور داشته باشیم و مهرماه انیمیشن «لوپتو» را روی پرده سینماها می‌بریم. محمد ساسان، مدیر مرکز تولیدات سینمایی سازمان سینمایی سوره نیز گفت: امروز به جرات می‌توان گفت آثار انیمیشن ایران در جهان نیز حرفی برای گفتن دارد‌ و امیدوارم در آینده اخبار بهتری را برای حضور انیمیشن‌های ایرانی در فضای بین‌المللی بشنویم. ما در مرکز تولیدات سینمایی نگاهی جدی به آثار انیمیشن داریم که می‌تواند اتفاقات بزرگ‌تری را هم رقم بزند.
 تولیدات جدید در راه است
امیررضا مافی، مدیر مرکز انیمیشن سوره در سخنانی عنوان کرد: چهارمین دوره رویداد رویازی نزدیک به دو ماه پیش فراخوان داد و قرار است با همان اهداف از پیش تعیین‌شده آن را برگزار کنیم‌. در دوره سوم این رویداد توانستیم روی دو پروژه سریال و سینمایی سرمایه‌گذاری کنیم؛ پروژه «رویاشهر» از استان اصفهان به عنوان یک تولید سینمایی از تیمی که پیش از این انیمیشن «بنیامین» را تولید کرده بود، همچنین سریال 300دقیقه‌ای «موزه انقراض» با نام جدید «چهل پله زیرزمین» از استان قزوین، هر دو پروژه در مسیر تولید هستند.مافی با اشاره به این‌که به نظر می‌رسد درخت انیمیشن ایران توسعه متوازنی نداشته و شاخه‌های همه حوزه‌ها به یک شکل رشد نکرده‌اند، مطرح کرد: انیمیشن ایران به لحاظ فنی و هنری پیشرفته است اما باید بگویم مدیریت صنعت انیمیشن، متفاوت از مدیریت صنعت سینماست. مدیریت صنعت انیمیشن، مدیریت چرخه‌ای ا‌ست که از تعامل میان هنر و صنعت اتفاق می‌افتد و این مسأله هنوز در میان مدیران فرهنگی ایران جا نیفتاده و باعث شده که نحوه برخورد ما با انیمیشن شبیه برخوردمان با سینمای رئال باشد.
 نیاز به نظام محتوایی
مافی درباره دومین راهبرد کلان مرکز انیمیشن یعنی مشارکت در محتوا بیان کرد: ما در رقابت با محتوای وارداتی هستیم که امروز فرزندان ما دچار آن هستند. بیشترین مصرف ترافیک در وی‌اودی‌ها و سامانه‌های برخط، مربوط به انیمیشن است، در حالی که ما بزرگ‌ترها خیلی آگاه نیستیم و مدیران فرهنگی به این موضوع توجه نمی‌کنند. این مسأله یعنی ما نیازمند تولید انیمیشن هستیم. مرکز انیمیشن به جای سرمایه‌گذاری ۱۰۰ درصدی روی یک اثر سینمایی، این سرمایه را میان چند پروژه تقسیم می‌کند تا در محتوای آن مشارکت داشته باشد، چراکه به دنبال ایجاد یک نظام محتوایی در صنعت انیمیشن هستیم.