
پلیس راهور میگوید تهیه سری جدید انیمیشن «سیا ساکتی» در دستور کار قرار گرفتهاست
بازگشت به فرهنگسازی!
رانندگان بدی هستیم!
ایرانیها رانندههای بدی هستند؟ این پرسش وقتی پاسخ درستی دارد که بتوانیم تعریف واحدی از نوع رانندگی داشتهباشیم و هم با سنجه مقایسه با دیگر کشورها به پاسخ درستی برسیم. تعریف که ساده است، رانندگی احتمالا خوب است که مطابق با رعایت قانون باشد. همین سنجه کافی است که بتوانیم حکم کنیم ایرانیها رانندگان بدی هستند؛ چرا که میزان تخلف رانندگی ایران به نسبت دیگر کشورها میانگین بالایی دارد. بسیاری معتقدند نوع رانندگی افراد به نوعی نمودی از اتفاقی است که در جامعه میگذرد. نظریه جالب و البته پرچالشی است اما مصداقهایش نزدیک به واقعیت است، به این معنا که اگر فردی در زندگی شخصیاش خودخواه باشد، این خصیصه به نوعی در نوع رانندگی او هم آشکار است. اما با همه این اوصاف سوالی که باقی میماند اینکه چرا به قوانین راهنمایی و رانندگی توجهی نمیکنیم؟
تشویق به جای تنبیه
درهمه این سالها یکی از اهرمهای فشار برای وادار کردن رانندگان به رعایت قانون، ابزاری به نام جریمه بوده است. این موضوع با توجه به رکوردزنی هرساله ایران درتعداد تلفات تصادفات جادهای موضوع مهمتری هم بودهاست. اما نگاه به وضعیت میزان تلفات وجراحاتی که به واسطه تصادفات به جامعه تحمیل میشود هم نشان میدهد افزایش قیمت جریمه رانندگی حداقل درمیزان تصادفات تاثیری نداشته است. سادهتر اینکه نمیتوان نسبت درستی میان افزایش قیمت جریمه ومیزان تخلفات به دست آورد. پس راهکار چیست؟ گفتههای دیروز سرهنگ ابوالفضل موسویپور، رئیس پلیس راهور تهران نشان میدهد تنها راه همچنان فرهنگسازی است.
بازگشت سیا!
سال 1379 یعنی بیش از دو دهه پیش مجموعه پویانمایی سیا ساکتی در راستای فرهنگسازی در حوزه رانندگی منتشر شد. اثری که بیراه نیست بگوییم همچنان آثارش در کودکان آن سالها و پشت فرماننشینهای این سالها دیده میشود. راه و روشی که جواب پس داده، ولی مشخص نیست چرا پیگیری نشد تا دو دهه بعد برگردیم سرخانه اول! ایده اولیه این اثر را سرهنگ علیرضا اسماعیلی، رئیس وقت پلیس راهور ارائه کرد. او حالا در ساحت استاد دانشگاه پلیس خدمت میکند. خالق مجموعه سیا ساکتی هم بهرام عظیمی است که آن را سال۱۳۷۹ درمؤسسه حور تولید کرد. سری اول مجموعه با نام «ماجراهای داوود خطر و سیا» در سالهای ۱۳۷۹و۱۳۸۰ پخش شد.
ایرانیها رانندههای بدی هستند؟ این پرسش وقتی پاسخ درستی دارد که بتوانیم تعریف واحدی از نوع رانندگی داشتهباشیم و هم با سنجه مقایسه با دیگر کشورها به پاسخ درستی برسیم. تعریف که ساده است، رانندگی احتمالا خوب است که مطابق با رعایت قانون باشد. همین سنجه کافی است که بتوانیم حکم کنیم ایرانیها رانندگان بدی هستند؛ چرا که میزان تخلف رانندگی ایران به نسبت دیگر کشورها میانگین بالایی دارد. بسیاری معتقدند نوع رانندگی افراد به نوعی نمودی از اتفاقی است که در جامعه میگذرد. نظریه جالب و البته پرچالشی است اما مصداقهایش نزدیک به واقعیت است، به این معنا که اگر فردی در زندگی شخصیاش خودخواه باشد، این خصیصه به نوعی در نوع رانندگی او هم آشکار است. اما با همه این اوصاف سوالی که باقی میماند اینکه چرا به قوانین راهنمایی و رانندگی توجهی نمیکنیم؟
تشویق به جای تنبیه
درهمه این سالها یکی از اهرمهای فشار برای وادار کردن رانندگان به رعایت قانون، ابزاری به نام جریمه بوده است. این موضوع با توجه به رکوردزنی هرساله ایران درتعداد تلفات تصادفات جادهای موضوع مهمتری هم بودهاست. اما نگاه به وضعیت میزان تلفات وجراحاتی که به واسطه تصادفات به جامعه تحمیل میشود هم نشان میدهد افزایش قیمت جریمه رانندگی حداقل درمیزان تصادفات تاثیری نداشته است. سادهتر اینکه نمیتوان نسبت درستی میان افزایش قیمت جریمه ومیزان تخلفات به دست آورد. پس راهکار چیست؟ گفتههای دیروز سرهنگ ابوالفضل موسویپور، رئیس پلیس راهور تهران نشان میدهد تنها راه همچنان فرهنگسازی است.
بازگشت سیا!
سال 1379 یعنی بیش از دو دهه پیش مجموعه پویانمایی سیا ساکتی در راستای فرهنگسازی در حوزه رانندگی منتشر شد. اثری که بیراه نیست بگوییم همچنان آثارش در کودکان آن سالها و پشت فرماننشینهای این سالها دیده میشود. راه و روشی که جواب پس داده، ولی مشخص نیست چرا پیگیری نشد تا دو دهه بعد برگردیم سرخانه اول! ایده اولیه این اثر را سرهنگ علیرضا اسماعیلی، رئیس وقت پلیس راهور ارائه کرد. او حالا در ساحت استاد دانشگاه پلیس خدمت میکند. خالق مجموعه سیا ساکتی هم بهرام عظیمی است که آن را سال۱۳۷۹ درمؤسسه حور تولید کرد. سری اول مجموعه با نام «ماجراهای داوود خطر و سیا» در سالهای ۱۳۷۹و۱۳۸۰ پخش شد.