استناد آقای آنتونیو گوترش به بند 99 منشور سازمان ملل و درخواستی که از این نهاد بین‌المللی برای توقف جنگ در غزه داشت و با وتوی آمریکا مواجه شد، فقط محدود به اقدام دبیر کل این سازمان نبود بلکه در پیش‌نویس این قطعنامه بیش از 100 کشور پشتیبان آن بودند که در اصطلاح حقوقی به آن «کواسپانسر» می‌گویند. به‌طور معمول زمانی که پیش‌نویس قطعنامه‌ای را ارائه می‌دهند یک دولت به‌عنوان بانی انتخاب می‌شود ولی اگر موضوع مهمی پیش بیاید که دغدغه خیلی از کشورها باشد بسیاری از دولت‌ها به عنوان بانی دوم، پشتیبان این قطعنامه می‌شوند و جالب این که درخصوص پیش‌نویس قطعنامه‌ای که درباره جنگ غزه صادر شد بسیاری از کشورها بانی شدند.پیشتر نیز قطعنامه‌ای درباره تحولات فلسطین و موضوع غزه از سوی مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید که از مجموع اعضای این سازمان فقط 14کشور به آن رأی منفی دادند که شامل آمریکا و رژیم صهیونیستی و 12کشور ذره‌بینی بودند.موضوع فلسطین و جنایاتی که در غزه رخ می‌دهد، یک درد و دغدغه جهانی است و حتی این مسأله شامل کشورهایی می‌شود که روابط نسبتا خوبی هم با اسرائیل دارند اما با این وصف، بسیاری از این دولت‌ها معتقدند که باید هرچه زودتر درغزه آتش بس اتفاق بیفتد، چون درحال حاضر به‌صورت روزانه بین 300 تا 400زن وکودک کشته می‌شوند.اما به‌رغم این جنایات سازمان یافته آمریکا بدون توجه اصرار دارد کشتار مردم بی‌دفاع فلسطین ادامه پیدا کند و نکته قابل تامل این‌که در جریان جلسه شورای امنیت همه کشورها به قطعنامه مذکور رأی مثبت دادند و حتی انگلیس که در همه حال از سیاست‌های آمریکا پیروی می‌کرد به این قطعنامه رأی ممتنع داد و فقط آمریکا به این قطعنامه رأی منفی داد.این رفتار آمریکایی‌ها اتفاق جدیدی نیست و برای چهل و هفتمین بار است که قطعنامه سازمان ملل را وتو می‌کنند و حتی در بسیاری موارد زمانی که اعضای مجمع عمومی سازمان ملل درصدد تهیه و تدارک سازوکاری برای یک اقدام بین‌المللی هستند، غرب و آمریکا همه تلاش خود را به‌کار می‌برند تا اقدام مورد نظر به صدور قطعنامه علیه سیاست‌های آنها منجر نشود. با وجود این، حتی زمانی که قطعنامه‌ای صادر می‌شود آمریکا از حق وتوی خود استفاده می‌کند.رویه‌ای که آمریکا در مواجهه با قطعنامه‌های سازمان ملل در پیش گرفته به‌خوبی ماهیت این کشور را نسبت به موضوعات حقوق بشری آشکار می‌کند.عملکرد زمامداران کاخ سفید در مورد جنگ غزه با رفتار کارگزاران نظام سیاسی آمریکا در دوران جنگ ویتنام شباهت تام و تمام دارد. در آن دوره، بین کارشناسان و صاحب‌نظران سیاسی این سخن باب شده بود که دکترین نیکسون، رئیس جمهور وقت آمریکا، دکترین مرد دیوانه است؛ به این معنا که آمریکا برای پیشبرد اهدافش از کشتار مردم هیچ ابایی ندارد. دقیقا همین رفتار را در جریان جنگ غزه از سوی سیاستمداران آمریکایی شاهدیم. یعنی آن دکترین نیکسون به نظر می‌رسد از سوی دولت بایدن، تکرار می‌شود.

فواد ایزدی | عضو هیات علمی دانشکده مطالعات جهان