آن‌طور که دهقان‌پور به تپش توضیح می‌دهد، سفر به کوه و کویر باید با آگاهی، برنامه‌ریزی قبلی و دانستن خطرات پیش‌رو باشد. او چند توصیه مهم به عاشقان کوه وکویر دارد:
اولین توصیه‌ام به مردم و به خصوص‌کسانی که حرفه‌ای نیستند، این است که هرگز به تنهایی وارد کوه یا کویر نشوند. بعضی‌ها می‌گویند به کوه می‌رویم حالمان خوب می‌شود، درحالی‌که ممکن است آخرین سفرشان باشد.
هنگام سفرهای حساس به کوه یا کویر حتما با یک لیدر یا راه بلد محلی همراه شوند. فردی باید آنها را همراهی‌کند که با خطرات مسیر و این‌که در چه نقطه‌ای می‌توان آب پیدا کرد و چه نقاطی خطرناک است، آشنا باشد.
اگر گم شدند هرگز انرژی خود را بیهوده مصرف نکنند. از لحاظ علمی، وقتی انسان
گم می‌شود، در بسیاری از موارد ناخودآگاه به سمت چپ متمایل می‌شود و پس از 24 ساعت دوباره به همان نقطه اول برمی‌گردد که این کار باعث از بین رفتن انرژی و آب و آذوقه می‌شود. هر زمان که مسیر درست و مطمئن را
پیدا کردند، حرکت‌کنند.
بسیاری از مردم تصور می‌کنند جهت‌یابی در بیابان کار آسانی است، چون چشم همه جا را می‌بیند، در حالی‌که این‌طور نیست و جهت‌یابی در کویر حتی از دریا هم سخت‌تر است. در چنین شرایطی، تمام علائم و نشانه‌هایی را که در اطراف‌شان مشاهده می‌کنند، به خاطر بسپارند. جهت قرار گرفتن درخت یا کوه در سمت چپ و راست و... تمام اینها به فرد کمک می‌کند هنگام برگشت دچار مشکل نشود.
خودرویی‌که با آن سفر می‌کنند، حتما آفرود و دو دیفرانسیل باشد. خودروی معمولی با بهترین و مجهزترین امکانات هم نمی‌تواند کمک‌کننده‌باشد. اگر خودرو در جایی گیرکند، خارج شدن از آن به آسانی امکان‌پذیر نیست.
آب آشامیدنی و آذوقه را به اندازه نیاز خود برندارند. این احتمال را بدهند شاید گرفتار شدند و به آب و غذای بیشتری نیاز داشتند یا با فردی مواجه شدند که او به آب و غذای بیشتری برای نجات
نیاز داشت. در این شرایط همراه داشتن آب و غذای اضافه مانند کنسروجات بسیار نجات‌بخش است. بعضی‌ها به اندازه یک نصفه روز، یک شب یا نهایت یک 24 ساعت مواد خوراکی و آب برمی‌دارند در حالی‌که آذوقه‌شان بیش از این مقدار باید باشد.
مسیرشان را حتما به چند نفر اطلاع دهند تا اگر گم شدند، دوستان یا خانواده‌شان از نیروهای امدادی درخواست کمک‌کنند.