آنچه امروز در افغانستان می‌گذرد، مصداق بارز یك تراژدی تمام‌عیار است. این تراژدی، سال‌هاست كه آغاز شده و درگیری‌های اخیر میان طالبان و دولت افغانستان، تازه‌ترین محصول و خروجی آن محسوب می‌شود. سوال اصلی اینجاست كه چه كسی این بحران را خلق كرده و چگونه باید بر این بحران مزمن و دامنه‌دار فائق آمد؟ بدیهی است كه ایجاد ناامنی و بی‌ثباتی در افغانستان، به طور مستقیم بر امنیت منطقه و همسایگان این كشور تاثیر خواهد گذاشت. از این رو جمهوری اسلامی ایران همواره سعی كرده نقش مثبت و پیش‌برنده‌ای را در راستای ایجاد ثبات دائمی در كشور همسایه خود ایفا كند. با این حال، واشنگتن و مهره‌های آن، هرگز و حتی لحظه‌ای به ایجاد ثبات در این كشور جنگ‌زده فكر نكرده‌اند.
بهتر است به سال 2001 میلادی بازگردیم، زمانی كه جرج واكر بوش، رئیس‌جمهور وقت آمریكا حمله به افغانستان را در دستور كار قرار داد و به بهانه دخالت القاعده در حادثه مشكوك 11 سپتامبر و فروریختن برج‌های دوقلوی تجارت جهانی، این كشور را به اشغال خود درآورد. در طی 20 سال اخیر، افغانستان نه‌تنها رنگ و بوی آرامش را به خود ندید، بلكه واشنگتن و هم‌پیمانان آن در ناتو، از حضور مستمر در افغانستان به مثابه فرصتی جهت تاراج منابع این كشور و تزریق بحران‌های مزمن و پایدار در آن استفاده كردند.
این تنش‌زایی مستمر در طول دو دهه اخیر در افغانستان به عنوان یك چارچوب عملیاتی در حوزه سیاست خارجی آمریكا دنبال شد. تا این‌كه در ماه‌های پایانی حضور ترامپ در كاخ سفید، وزارت خارجه ایالات متحده سعی كرد به میزبانی برای مذاكرات دولت افغانستان و طالبان بدیل شود. صورت مساله كاملا مشخص بود! ترامپ و همراهانش معتقد بودند كه یك توافق حداقلی با اسم صلح میان طرفین، می‌تواند به برگ برنده‌ای برای جمهوریخواهان در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر 2020 (آبان 1399) تبدیل شود! اگرنه، بسی مضحكانه بود كه «مصدر تولید ترور و خشونت در افغانستان»، اكنون ژست «حامی مذاكرات صلح» در این كشور را به خود بگیرد! ترامپ، اوباما و بوش پسر، هر سه در طول مدت حضور خود در كاخ سفید، میلیون‌ها مرد، زن و كودك افغان را به خاك و خون كشیده و حتی از سال ۲۰۱۳ تاكنون، عده‌ای از بازماندگان داعش و گروه‌های تروریستی- تكفیری را به مناطق مرزی و قبایلی افغانستان و پاكستان سوق داده‌اند!
در مذاكرات صلح افغانستان، موسوم به «مذاكرات دوحه» مقاماتی از دولت افغانستان و طالبان به همراه مقامات وزارت خارجه آمریكا حضور داشتند. حتی مایك پمپئو، وزیر خارجه تروریست و منفور سابق آمریكا نیز در نشست افتتاحیه این مذاكرات شركت كرده، دیدار‌هایی جداگانه با مقامات دولتی افغانستان و اعضای طالبان صورت داد. گرچه تحلیلگران بر این عقیده هستند كه مذاكرات مستقیم بین افغانی (میان طالبان و دولت افغانستان) در صورت نتیجه‌بخش بودن، می‌تواند زمینه را برای صلح دائمی در افغانستان و خروج كامل نیرو‌های آمریكایی فراهم كند، اما سؤال اصلی اینجاست كه «واشنگتن» در این معامله دقیقا چه نقشی دارد؟
آمریكا اكنون به‌عنوان «متهم ردیف اول نابودی افغانستان» سعی دارد نقش یك «بازیگر دلسوز» را در مذاكرات صلح طالبان و دولت این كشور ایفا كند! آیا این پارادوكس مضحكانه نیست؟! بدون شك هر دو حزب سنتی آمریكا (دموكرات- جمهوریخواه) در ریخته شدن خون مردم افغانستان از سال ۲۰۰۱ میلادی تاكنون نقش داشته‌اند! این جنگ، به‌صورت رسمی نزدیك به یك تریلیون دلار هزینه برای آمریكا دربرداشته و در مقابل، واشنگتن نیز با حمایت شركای خود در ناتو، به كشتار افغان‌ها، جنایت و تاراج منابع این كشور جنگ‌زده روی آورده است. در این میان سؤالاتی به ذهن خطور می‌كند كه حتی در میان بازی تبلیغاتی و هیاهوی كاذب مقامات آمریكایی، از ذهن میلیاردها انسان در جهان محو نخواهد شد!
آنچه امروز در افغانستان می‌گذرد، پرده‌ای دیگر از بازی وقیحانه و خونین آمریكا و ناتو در این كشور محسوب می‌شود. آنها سعی دارند با تشدید تنش‌ها از طرق غیرمستقیم و درگیر ساختن افغانستان بر سر جنگی طولانی‌مدت و نامتوازن، زمینه را جهت استمرار دخالت‌های خود در این كشور فراهم سازند. در هر حال نباید فراموش كرد كه تراژدی مرگباری كه طی نزدیك به دو دهه اخیر در افغانستان شاهد آن هستیم، كارگردانی به‌جز آمریكا و متحدانش نداشته است! بدون شك حتی با پایان یافتن مذاكرات صلح افغانستان، توطئه‌های آمریكا در این كشور بحران‌زده متوقف نخواهد شد. آمریكا درصدد است با تزریق بحران‌های مزمن امنیتی بر پیكره افغانستان از یك‌سو و استحاله فرهنگی مردم افغانستان، زمینه را برای استمرار مداخله خود در كابل و دیگر مناطق این كشور مهیا ‌سازد. در این میان، دموكراسی مسموم آمریكایی صرفا جنبه‌ای ظاهری و بدون خاصیت واقعی دارد. این همان صلح كاذبی است كه در خدمت «جنگ» قرار می‌گیرد! جنگی كه دهه‌هاست دموكرات‌ها و جمهوریخواهان آن را علیه امنیت كل جهان آغاز كرده‌اند!