نظارت بر گروه‌های کوهنوردی الزامی که باید جدی گرفته شود

نظارت بر گروه‌های کوهنوردی الزامی که باید جدی گرفته شود

 به نظر می‌رسد همان‌طور که ورزش‌های مختلف اصول و تکنیک خود را دارند، رفتارهای خاص خود را نیز در فرد ایجاد می‌کنند. مثلا ورزش زورخانه‌ای، نوعی معرفت و پهلوان مسلکی را به دنبال دارد، ورزش بدنسازی، نوعی از رفتارهای برونگرای جسمی را با خود دارد؛ زور بازویی که بیشتر نمود بیرونی برای فرد دارد.

دوچرخه‌سواری و دویدن، نوعی چابکی در فرد را باعث می‌شود. کوهنوردی نوعی همراهی و همدلی و روحیه کمک را در کوهنوردان ایجاد می‌کند. یعنی شما حتی اگر تنهای تنها هم قصد صعود داشته باشید، مطمئنا با بروز کوچک‌ترین مشکل، کوهنوردانی که شما را می‌بینند به شما کمک خواهند کرد و شما را تنها نخواهند گذاشت. 
حالا اگر این روحیه را با بودن در گروه در نظر بگیریم، یعنی کوهنوردانی که گروهی کوهنوردی تشکیل می‌دهند و عده‌ای حرفه‌ای یا مبتدی را با خود به ارتفاعات می‌برند، به‌طور مسلم نه فقط روحیه همدلی و کمک باید برای مسئولان گروه وجود داشته باشد که مسئولیت جان افرادی که با خود به ارتفاعات برده‌اند نیز به آن روحیه اضافه می‌شود و باید اطمینان خاطری را برای افراد شرکت‌کننده ایجاد کنند. 
مدتی است علاقه به کوهنوردی بیش از پیش خود را نشان می‌دهد و همین، بیش از پیش باعث شکل‌گیری قارچ‌گونه گروه‌های موسوم به «کوهنوردی و طبیعت‌گردی» شده است. فقط کافی است سری به یکی از صفحات کوهنوردی در اینستاگرام بزنید تا ببینید چندین و چند صفحه به شما درخواست پیوستن به صفحه آنها و کوهنوردی می‌دهند.

مینو خانی