چه کنیم تا تحصیل لذت‌بخش شود؟
اول بگوییم که قرار نیست همه انسان‌ها مدارج بالای علمی را طی کنند و به قله تحصیلات برسند چون فقط عده‌ای از افراد استعداد، علاقه و همت رسیدن به این مراحل را دارند اما همه انسان‌ها باید به اندازه هوشی که دارند، پیشرفت کنند و اگر میان هوش آنها و موفقیتی که در تحصیل کسب می‌کنند، تناسبی وجود ندارد یعنی که ایرادی در کار است.
این ایراد ممکن است در عوامل بیرونی باشد مثل وارد آمدن ضربه‌های روحی به فرد از جمله فوت یک عضو خانواده، تغییر مقطع تحصیلی یا عوض کردن مدرسه و ورود به محیطی جدید. اما گاهی وقت‌ها اشکال کار در خود خانواده است مثل وقتی که والدین یا یکی از پدر و مادر سختگیری زیادی به خرج می‌دهند و حتی کوچک‌ترین تغییر در وضعیت نمرات بچه‌ها را برنمی‌تابند و شروع به وارد آوردن فشارهای روانی می‌کنند. این قبیل والدین غافلند که این فشار آوردن‌ها نه‌تنها هیچ اثری در افزایش تلاش محصل برای ارتقای وضعیت خود ندارد بلکه باعث دلزدگی او از درس خواندن هم می‌شود. گاهی پدر‌و‌مادرها فراموش می‌کنند کودک دیروز آنها بزرگ شده و به دوران بلوغ پا گذاشته، دورانی که پر از فراز و نشیب و بالا و پایین است و روحیات فرزندان را به‌شدت دستخوش تغییر می‌کند. حالا فرض کنید در میانه این دوران حساس، کسانی نیز در خانه مرتب فشار بیاورند و استرس وارد کنند. آیا نتیجه این وضع چیزی جز دلزدگی شدن از درس خواندن نیست؟ مسلما بله. پس اگر بزرگ‌ترهایی دلسوز هستیم و موفقیت فرزندان را می‌خواهیم حتما باید به شرایط روحی و محیطی آنها توجه کنیم.
