این گل با پهنای ۲۸میلی‌متر که به‌طرز شگفت‌آوری درون سنگ کهربا تقریبا دست‌نخورده باقی مانده است، سه برابر بزرگ‌تر از بزرگ‌ترین شکوفه‌های مدفون در سنگ‌ کهربایی است که تاکنون یافت شده است. این شکوفه‌های مدفون سال ۱۸۷۲ در جنگل‌های بالتیک واقع در شمال اروپا کشف شدند و اکنون در موزه تاریخ طبیعی برلین نگهداری می‌شود و مدت‌هاست محققان به هویت واقعی آنها تردید داشتند. قدمت این فسیل گل که به‌تازگی پیدا شده به اواخر دوران ائوسن زمین‌شناسی (حدود ۳۸ تا 33.9میلیون سال پیش) باز می‌گردد. وقتی اولین بار این نمونه از گل کشف شد، طبیعت‌گراها آن را در طبقه گل‌های همیشه سبز باستانی استوارتیا کوالوفسکی (Stewartia kowalewskii) که اکنون منقرض شده‌اند،قرار دادند. محققان برای رفع ابهام‌ درخصوص جنس و گونه این شکوفه‌ها، ذراتی از گرده‌های آنها را استخراج و سپس گرده‌ها را همراه با آناتومی شکوفه‌ها، زیر میکروسکوپ بررسی کردند. در نتیجه این بررسی‌ها مشخص شد این شکوفه‌ها، از نوع و جنس گل‌های همیشه‌ سبز استوارتیا کوالوفسکی نیستند. درواقع این شکوفه‌ها، گونه‌ای از بوته‌ها و درختچه‌های گلدار به نام سیمپلوکاس(Symplocos) هستند که در آسیای شرقی عصر حاضر به‌وفور دیده می‌شوند اما اثری از آنها در اروپا نیست. به همین دلیل، محققان این شکوفه‌ها را با اسم جدید، سیمپلوکاس کوالوفسکی (Symplocos kowalewskii) نامگذاری کردند. بنابه گفته محققان، با این‌که پیدا کردن گیاهان در سنگ‌های کهربا سخت‌تر است،‌ این گل‌های کشف‌شده اطلاعات بسیار خوبی در اختیار دیرین‌گیاه‌شناسان قرار می‌دهند. طبقه‌بندی دوباره این فسیل گل از آنجا مهم است که درک بهتری از تنوع زیست‌بومی جنگل کهربای بالتیک به دست می‌دهد و این‌که دانشمندان می‌توانند به چگونگی تغییر آب‌وهوای سیاره در طول زمان پی ببرند. 

منبع: livescience.com
نادیا زکالوند - گروه دانش و سلامت