به یاد مرحوم استاد امیرحسین فردی
پاسدار نهال پرطراوت هنر
استاد امیرحسین فردی در ردیف‌های نخست نویسندگان ادبیات انقلاب اسلامی و دفاع‌مقدس است و درون‌مایه داستان‌هایش را از این انقلاب و پیرامون آن وام گرفته است. فردی با فعالیت گسترده در حوزه هنری، مطبوعات و بسترهای فرهنگی، شاگردان زیادی را زیر پروبال خود گرفته بود.
نظامی‌بودن پدر، امیرحسین را به شهرهای گوناگون کوچ داد و سرانجام در نوجوانی ساکن تهرانش کرد. پس از خدمت سربازی، امیرحسین جوان، به فعالیت انقلابی در مساجد دست زد وبا به پیروزی انقلاب، راه درپیش‌گرفته را در مسجد جوادالائمه و کیهان بچه‌ها ادامه داد. نخستین کتابش نمایشنامه میرزاکوچک‌‌خان جنگلی و اولین رمانش «سیاه چمن» در دهه 60 منتشر شد. رمان «اسماعیل» که حوادثش در بستر انقلاب اسلامی ایران رخ داده، معروف‌ترین اثر استاد مرحوم امیرحسین فردی است.11سال پیش در چنین روزی، پنجم اردیبهشت 1392 بود که خبر درگذشت او، همه اهالی ادبیات در سلیقه‌های مختلف اجتماعی و سیاسی را در غم فروبرد.
انقلاب، مرا نویسنده کرد
استاد فردی می‌گوید: برای من و نسل من، پدیده انقلاب، مثل آرزویی دورودراز ودست‌نیافتنی می‌نمود. دستیابی و تحققش را از محالات می‌دانستیم؛ ولی در عین حال، از سر تکلیف به اندازه توش و توانی که داشتیم، برسر پیمان ایستادیم و برای وقوع آن تلاش کردیم و در ناباوری مطلق، اتفاق افتاد؛ما آزاد شدیم،سرزمین‌مان آزاد شد.اشک شوق برگونه‌ها جاری شدومن همان سال، نویسنده شدم. اعتمادبه‌نفس پیدا کردم. همه تابوها و طاغوت‌های ذهنی را شکستم و قلم به دست گرفتم و اولین داستان کوتاهم را نوشتم که در مجله «عروه‌الوثقی» به سال ۱۳۵۸ چاپ شد.
پاسداری از نهال پرطراوت هنر
پس از درگذشت او، رهبر معظم انقلاب هم پیامی صادر کردند: «این هنرمند مؤمن و سختکوش، از پیشکسوتان در عرصه فعالیت‌های ادبی دوران انقلاب و از بنیان‌گذاران هسته‌های جوانان هنرمند انقلابی و در شمار برجستگانی بود که نهال پرطراوت هنر انقلاب را در برابر دشمنان عنود و همراهان سست‌عنصر، با انگیزه و ایمان راسخ خویش پاسداری کرد و به شکوفایی و باروری امروز رساند.»هدایت‌ا... بهبودی، از پیشکسوتان ادبیات انقلاب نیز درباره او گفته است: «در مدتی که تصدی مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری را بر عهده داشت، از نزدیک شاهد بودم که با چه عشق و علاقه‌ای، به‌ویژه برای پیشرفت ادبیات انقلاب اسلامی تلاش می‌کرد. چه در زمینه داستان‌های کوتاه و بلند و چه برای جشنواره‌هایی که با موضوع ادبیات انقلاب بود و چه درباره شعر انقلاب که با پیگیری‌های فردی برگزار می‌شد. با این‌که عمل قلب باز انجام داده بود اما از هیچ تلاشی در این راه فرو‌گذار نمی‌کرد.»
انقلاب، مرا نویسنده کرد
استاد فردی می‌گوید: برای من و نسل من، پدیده انقلاب، مثل آرزویی دورودراز ودست‌نیافتنی می‌نمود. دستیابی و تحققش را از محالات می‌دانستیم؛ ولی در عین حال، از سر تکلیف به اندازه توش و توانی که داشتیم، برسر پیمان ایستادیم و برای وقوع آن تلاش کردیم و در ناباوری مطلق، اتفاق افتاد؛ما آزاد شدیم،سرزمین‌مان آزاد شد.اشک شوق برگونه‌ها جاری شدومن همان سال، نویسنده شدم. اعتمادبه‌نفس پیدا کردم. همه تابوها و طاغوت‌های ذهنی را شکستم و قلم به دست گرفتم و اولین داستان کوتاهم را نوشتم که در مجله «عروه‌الوثقی» به سال ۱۳۵۸ چاپ شد.
پاسداری از نهال پرطراوت هنر
پس از درگذشت او، رهبر معظم انقلاب هم پیامی صادر کردند: «این هنرمند مؤمن و سختکوش، از پیشکسوتان در عرصه فعالیت‌های ادبی دوران انقلاب و از بنیان‌گذاران هسته‌های جوانان هنرمند انقلابی و در شمار برجستگانی بود که نهال پرطراوت هنر انقلاب را در برابر دشمنان عنود و همراهان سست‌عنصر، با انگیزه و ایمان راسخ خویش پاسداری کرد و به شکوفایی و باروری امروز رساند.»هدایت‌ا... بهبودی، از پیشکسوتان ادبیات انقلاب نیز درباره او گفته است: «در مدتی که تصدی مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری را بر عهده داشت، از نزدیک شاهد بودم که با چه عشق و علاقه‌ای، به‌ویژه برای پیشرفت ادبیات انقلاب اسلامی تلاش می‌کرد. چه در زمینه داستان‌های کوتاه و بلند و چه برای جشنواره‌هایی که با موضوع ادبیات انقلاب بود و چه درباره شعر انقلاب که با پیگیری‌های فردی برگزار می‌شد. با این‌که عمل قلب باز انجام داده بود اما از هیچ تلاشی در این راه فرو‌گذار نمی‌کرد.»
ضمیمه قاب کوچک
