فراگیری ویروس کرونا در کشور باعث شد همه مردم برای مقابله با بیماری، مجبور به قرنطینه خانگی شوند؛ اتفاقی که باعث تغییر در سبک زندگی بسیاری از خانواده‌ها شد. از جمله این‌که فرهنگ نگهداری از گیاهان در بین بسیاری از افراد رواج پیدا کرد. البته هنوز آماری  به طور علمی به دست نیامده است اما این‌طور که دیده‌ها و شنیده‌ها نشان می‌دهد، تمایل به نگهداری از گل‌ها و گیاهان، در دوران پاندمی کرونا، در بین مردم افزایش پیدا کرده است؛ موضوعی که البته آن را می‌توانیم به نگهداری از برخی حیوانات خانگی مانند پرندگان و ماهی‌های آکواریومی هم تعمیم بدهیم.
در واقع رو آوردن به طبیعتی ساختگی، آن هم در شرایطی که دسترسی به طبیعت سخت و محدود شده است، یکی از راهکارهای انسان امروز برای بهبود اوضاع زندگی خودش است.  
طی سالیان مشخص شده که محیط طبیعی، خاصیتی آرامبخش دارد؛ صدای گذر آب، آواز پرندگان، عطر خوشی که از برخی گل‌ها به مشام می‌رسد و هر آن‌چیزی که تنها در طبیعت بکر یافت می‌شود، منبعی سراسر از آرامش است.
 به دنبال آن، همنشینی با گیاهان و شاید هرآن‌چیزی که جان‌ و روح به طبیعت بخشیده است، ماهیتی ضداضطراب دارد و روان‌شناسان به این نتیجه رسیده‌اند که این همنشینی و معاشرت، بدون شک در حال خوب آدمی تاثیرگذار است؛ موضوعی که مردم هم آن را متوجه شده‌اند و در این ایام که تحت فشارهای روحی و جسمی و مالی هستند، گرایشی بیشتر از همیشه به نگهداری، رسیدگی و همنشینی با گیاهان و پرندگان پیدا کرده‌اند. شخصا فکر می‌کنم نمی‌شود اسمش را توفیق اجباری گذاشت اما فراگیری یک بیماری واگیردار مانند کرونا که زمان مشخصی برای پایان آن قابل تصور نیست، باعث شد انسان امروز در دنیای مدرن، فارغ از هیاهوی بیرون از خانه، به دنبال آرامش و تمرکز بر موضوعاتی غیر از آنچه در اخبار می‌بیند برود و نگهداری از گیاهان در محیط خانه، یکی از راهکارهایی بود که علاوه بر جاری کردن حس خوب، ابزاری برای سرگرمی‌‌شان هم شده است.
حالا و با گذشت بیش از یک سال از این همه‌گیری، مردم همچنان به این همنشینی با گیاهان تمایل دارند و به نظر می‌رسد توانسته، تاثیر خودش را بر جای بگذارد؛ چنان که احتمالا این روند، بعد از این دوران هم ادامه‌دار خواهد بود و فرهنگ نگهداری از گل و گیاه، جای خود را به خوبی در بین خانواده‌های ایرانی که البته زمینه آن را از قدیم‌الایام هم داشته‌اند، باز خواهد کرد.