این طرح در نگاه اول طرحی تکراری است، این که هر درختی به اسم یک نفر و در زمین مشخصی کاشته شود؛ این که به مناسبت سالروز تولد، دعا برای سلامت یا سالگرد ازدواج به کسی کاشت درختی را هدیه دهند. اتفاقی که حالا چند سالی است در استان‌های غربی کشور در دامنه زاگرس اتفاق می‌افتد و افراد سرپرستی نهالی را به عهده می‌گیرند و به هم نهال هدیه می‌دهند.
این روزها اما این طرح در شوشتر، شهری که در مرکز استان خوزستان واقع‌شده نیز در حال انجام است. میلاد خیاط این ایده را در شهرش عملی کرده است.
 او به ما می‌گوید که می‌دانسته طرح در شهرهای دیگر در حال انجام است اما جای اجرای این طرح را در شهرش خالی می‌دیده؛ همین باعث می‌شود که با کمک گروه جهادی شهرش دست به کار شود و برای شروع کار 6000نهال کنار برای کاشت آماده کند. این فعال اجتماعی توضیح می‌دهد که به‌جز کاشت نهال دغدغه اصلی او این بوده است که فرهنگ درختکاری را نیز گسترش دهد.
 انتخاب نهال مناسب برای خیاط و دوستان دیگرش مهم بوده است. آنها دوست داشتند، نهالی بکارند که سایه مناسبی داشته باشد در آب‌وهوای گرم و خشک استان خوزستان بتواند زنده بماند و نیز به آب کمی برای آبیاری نیاز داشته باشد و البته میوه هم بدهد و این اهداف باعث‌شده تا خیاط به کاشت نهال درخت کنار برسد.
 او می‌گوید وقتی برای اجرای طرح درختکاری‌اش اعلامیه‌ای را منتشر کرد، سیل عظیمی از جمعیت شهرش برای انجام این کار اقدام کردند. او درباره طرحش توضیح می‌دهد: «ما دوست داشتیم هر شخصی یک درخت بکارد و خودش به آن درخت آب بدهد. این که فرهنگ درختکاری و در کنار آن فرهنگ نگهداری از این سرمایه در بین مردم نهادینه شود، برای ما در اولویت قرار داشت و دوست داشتیم کودکان و نوجوانان نیز برای این کار داوطلب شوند.»
همین هم شد و بسیاری از کودکان و نوجوانان برای نام‌نویسی به این فعال اجتماعی مراجعه کردند؛ نهال را رایگان از او گرفتند و بعد جلوی خانه‌شان در حیاط خانه یا در یک باغچه کاشتند.
خیاط اما برای مالکیت هر کدام از نهال‌ها ایده داشت به همین دلیل برای هر کدام از نهال‌ها یک پلاک برنجی ساخت و نام هر سرپرست را روی پلاک هک کرد تا هر کسی که سرپرستی نهال‌ها را برعهده می‌گیرد، پلاک را به نهالش آویزان کند.
خیاط می‌گوید که برخی از مردم از خودشان زمینی نداشتند یا محل مناسبی برای کاشت نهال در اختیارشان نبود اما دوست داشتند برای خودشان نهالی بکارند؛ به همین دلیل او با شهرداری شوشتر صحبت کرد و شهرداری  زمینی بایر را در اختیار مردم گذاشت.
این روزها شهر شوشتر پر از نهال‌های کناری است که چند سال دیگر بزرگ می‌شوند و سایه خود را می‌گسترانند.