درمان عود تومورهای مغزی
تقریبا تمام تومورهای مغزی ـ چه خوشخیم و چه بدخیم ـ خطر عود دارند. تفاوت این دو نوع تومور در این است که خطر عود تومورهای خوشخیم کمتر بوده و سرعت رشد تومور عود کرده معمولا اجازه میدهد تا درمانهای مختلف روی آن انجام گیرد. اما تومورهای مغزی بدخیم نهتنها خطر عود بیشتری دارند بلکه گزینههای درمانی نیز پس از عود آنها محدودتر بوده و سرعت بالای رشد تومور، مانع بزرگی در بهکارگیری برخی روشهای درمانی است.
در حالت کلی عود تومورهای مغزی را میتوان با جراحی مجدد درمان کرد اما گاهی با توجه به محل تومور و نزدیکی آن به عناصر حیاتی و احتمالا چسبندگی ایجاد شده بهدنبال جراحی قبلی، خطر جراحی مجدد بسیار بالا بوده و ممکن است توصیه نشود. پرتودرمانی از روشهای درمانی اولیه در مداوای تومورهای بدخیم است اما در صورت عود این تومورها، معمولا بافت سالم مغزی مجاور تومور پرتودرمانی مجدد و به فاصله کوتاهی از درمان قبلی را تحمل نمیکند و به این دلیل این ابزار از دست پزشکان خارج میشود.
شیمیدرمانی در مورد برخی تومورهای بدخیم را میتوان پس از عود هم به کار برد. اما یک اصل کلی وجود دارد و آن این است که شیمیدرمانی اثربخشی کمتری روی تومورهای مغزی نسبت به سایر تومورهای بدن دارد. به این ترتیب در صورت عود تومورهای بدخیم باید جراحی مجدد انجام داد یا به شیمیدرمانی اکتفا کرد. اما در مورد تومورهای خوشخیم حتی اگر امکان جراحی مجدد وجود نداشته باشد با توجه به اینکه معمولا در مرحله اولیه پرتودرمانی بهکار نمیرود در صورت عود میتوان از این روش استفاده کرد. گزینه دیگری که در اختیار جراحان برای درمان تومورهای خوشخیم قرار میگیرد گامانایف یا سایبرنایف است. در این روشها اشعه گاما یا اشعه ایکس به نقطه قرارگیری تومور از جهات مختلف تابانده شده و مانند یک جراحی بسته تومور را در محل خود میسوزاند و در بسیاری از موارد عود تومورهای خوشخیم بهکار گرفته میشود.
در مجموع باید گفت درمان اولیه عود تومورهای مغزی جراحی بوده و در صورتی که در مراحل قبل پرتودرمانی بهکار نرفته باشد میتوان گزینه دوم را پرتودرمانی دانست. سایر درمانها مانند شیمیدرمانی و گامانایف یا سایبرنایف هم میتوانند در جایگاه خود برای درمان عود تومورهای مغزی بهکار بروند.