آخرین روز فصل. پنجشنبه 17 تیر 1350. رقابت پرسپولیس و تاج برای کسب عنوان قهرمانی. هر دو تیم 22امتیازی هستند و بی‌شکست. تفاضل گل پرسپولیس 15+ است و تقاضل گل تاج 24+. تاجی‌ها با 9 گل بیشتر بالاتر نشسته‌اند؛ در حاشیه امنی برای چنگ زدن به قهرمانی برابر حریف قدیمی. هر تیم یک بازی پیش رو داشته. پرسپولیس با گارد و تاج با قصر یخ. بازی‌هایی که همزمان برگزار نمی‌شود، چراکه ورزشگاهی جز امجدیه برای نشستن 30 هزار تماشاگر وجود ندارد.
ابتدا پرسپولیس به مصاف گارد می‌رود. از دقیقه 7 تا دقیقه 89 پرسپولیس 8 گل می‌زند و بازیکنان گارد فقط یکی را جبران می‌کنند. هیاهو در شهر. زمزمه در امجدیه. پچ پچ روی سکوها. تردید در قضاوت. شک در عدالت. کسی باور نکرده پسران پرویز دهداری هشت‌تایی شده‌اند و کسی خوابش را نمی‌دیده مردان ‌حسین فکری به زردپوشان گارد 8 گل بزنند. هیچ‌کس جز تاجی‌ها. تاجی‌ها می‌گویند هم دهداری با تاج سر جنگ دارد و هم فکری. می‌گویند هم دهداری شاهینی است و هم فکری. هم دهداری قصد ضربه زدن به تیمسار خسروانی را دارد و هم فکری. تاجی‌ها می‌گویند گاردی‌ها بازنده پیش از آغاز بازی بودند. می‌گویند کلید دروازه‌شان را پیش از سوت آغاز دست پرسپولیسی‌ها سپرده بودند. گاردی‌ها نه دویده‌اند، نه درگیر شده‌اند، نه دریبل زده‌اند و نه شوت. پرسپولیسی‌ها با آن 8 گل جمعه 25 گل زده و فقط 3 گل خورده‌اند.
آن روز بازی تاج و قصر‌یخ سکوها ‌را پر خواهد کرد. پرسپولیسی‌ها به بهرام مودت سنگربان قصر‌یخ دل بسته‌اند. ولی دل بستن پرسپولیسی‌ها، تشویق هایشان، سوت‌هایشان دروازه مودت را حفظ نمی‌کند. ‌تاج 3 بر صفر پیروز خواهد شد. علی جباری پایه‌گذار هر 3 گل خواهد بود. جواد قراب 2گل و غلامحسین مظلومی یک گل خواهند زد. کار را تمام خواهند کرد. تاج قهرمان تهران خواهد شد. با 34گل زده و 9 گل خورده.