بدون شک 11سپتامبر، یکی از اصلی‌ترین مصادر و منابع ظهور و بروز افراطی‌گری نوین در آمریکا بوده‌است. نمود بارز این افراطی‌گری را می‌توان در رشد مهاجرستیزی و ملی گرایی مخرب در این کشور مشاهده کرد.ظهور پوپولیسم در ایالات متحده، رشد خشونت داخلی در این کشور و در نهایت، شکل‌گیری دولت ترامپ و رشد ترامپیسم در آمریکای امروز، محصول و خروجی تزریق خشونت‌ها، نفرت‌های مستمر در کالبد آمریکای قرن بیست و یکم بوده‌است. در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ، گروه‌هایی مانند پسران مغرور با شعار یکدست‌سازی نژادی آمریکا وارد معادلات امنیتی این کشور شده و حتی از قتل بی‌دلیل جورج فلوید، سیاهپوست آمریکایی توسط پلیس نژادپرست این کشور در مینیاپولیس حمایت کردند. فراتر از آن، در ژانویه 2021 و پس از اعلام شکست ترامپ در انتخابات توسط کنگره، طرفداران او اولین بار در طول تاریخ این کشور به کنگره حمله کرده و آن را به آتش کشیدند.
رادیکالیسم آمریکایی فعلا در ترامپیسم حلول یافته‌است، حتی اگر ترامپ مانند انتخابات سال 2020،در آینده نیز موفق به پیروزی در انتخابات نشود. هرج و مرج ناشی از تحولات پس از وقوع 11سپتامبر 2001 و ناتوانی طراحان این حادثه در هدایت و مدیریت عواقب و آثار داخلی این ماجرا، نقش مهمی در رسیدن آمریکا به نقطه فعلی ایفا کرده‌است. آنچه مسلم است این‌که ترامپیسم نه یک ایده‌است و نه یک سبک فکری غالب. ترامپیسم ( که برخی طرفداران ترامپ از آن به عنوان یک ارزش یاد می‌کنند) در واقع زیرشاخه‌ای از شخصیت خود ترامپ است. حملات کلامی متعدد رئیس‌جمهور آمریکا به گماشتگان قبلی دولت خود را نمی‌توان به هیچ وجه، با استناد
به هیچ سیاست، قانون یا ایدئولوژی توجیه کرد. فارغ از آن، ترامپ معتقد است باید پروسه قانونی را برای انجام کارها کنار گذاشت و در صورت لزوم دست به اسلحه برد.ترامپ رسما از طرفدارانش خواسته‌است همیشه خود را برای درگیری‌های مسلحانه آماده کنند. حتی ترامپیسم، تلفیقی از آنارشی، لمپنیسم و خودشیفتگی  است. همه این عناصر، در رویکرد مقامات آمریکایی پس از وقوع حادثه 11سپتامبر 2001 نمود داشتند اما شاید سران دو حزب سنتی آمریکا تصور نمی‌کردند ترکیب ناخواسته برخی از این موارد، به ایجاد نقطه بحرانی کنونی در معادلات امنیتی، سیاست داخلی و سیاست خارجی ایالات متحده منجر شود.