«اخلاق ناصری» نوشته خواجه‌نصیر‌الدین طوسی، یکی از مهم‌ترین رساله‌های حکمت عملی در دوره اسلامی است که‌ سال‌۶۳۳ قمری یعنی در اواسط قرن‌هفتم نوشتن آن به پایان رسیده است.
این کتاب که به درخواست ناصرالدین عبدالرحیم، حاکم نزاریان اسماعیلی در قُهستان نوشته شده، نام همین حاکم اسماعیلی «اخلاق ناصری» نامیده شده و نویسنده در آن درباره اخلاق فردی، اجتماعی و خانوادگی دیدگاه‌هایش را بیان کرده و در نگارش آن از ترجمه و تحریر کتاب تهذیب الاخلاق نوشته ابوعلی مسکویه استفاده شده است.
روش کتاب در پرداختن به مسائل اخلاقی، روش عقلی‌-تحلیلی است و از جایگاه طبیب، برای سلامت جان و دورکردن بیماری‌های روحی از آن سخن می‌گوید. نکته مهم این که بسیاری از خوانندگان نمی‌توانند این کتاب ارزشمند را به‌راحتی بخوانند و بفهمند. حالا‌ سید‌رحیم حسینی سعی‌کرده با بازنویسی متن این کتاب کهن، فهم آن را برای عموم تسهیل کند. وی نوشته است: «مخاطبان عام به علت مشکل‌بودن فهم متن و انشای آن‌ از بهره‌های این اثر محروم مانده‌اند، از این رو بر آن شدیم تا با تحریری نو و بازنویسی فصل‌های گوناگون آن و انجام اصلاحات و توضیحات لازم، دسترسی عموم به مطالب آن را
فراهم کنیم.»
«تحریر اخلاق
ناصری»  نوشته خواجه‌نصیرالدین طوسی و با تحریر سید‌رحیم حسینی به‌تازگی توسط شرکت چاپ و نشر بین‌الملل روانه بازار شده‌است.