راه طولانی دره سیلیکون
سیلیکون ولی به لطف شرکت‌هایی مانند اپل، گوگل و تسلا، محله‌ای چند تریلیون دلاری است اما همیشه این‌طور نبوده است. حالا دیگر سیلیکون ولی یک نام آشنا، یک سریال تلویزیونی موفق و اصطلاحی است که مترادف با برخی از نوآورترین بازیگران و محصولات جهان در فناوری است اما از چه زمانی سیلیکون ولی را «سیلیکون ولی» نامیدیم؟ و به هرحال قسمت سیلیکون به چه چیزی اشاره دارد؟
در اواخر دهه 1800، بندر سانفرانسیسکو به این منطقه کمک کرد تا به قطب صنایع اولیه تلگراف و رادیو تبدیل شود. در سال 1909، سن خوزه، خانه یکی از اولین ایستگاه‌های رادیویی ایالات متحده شد. در سال 1933، نیروی دریایی موفت فیلد را برای لنگر انداختن و نگهداری ناو ماکون خریداری کرد. این موضوع باعث شد موفت فیلد به یکی از مراکز اصلی روزهای اولیه صنعت هوافضا تبدیل شود و بسیاری از دانشمندان و محققان در این منطقه مشغول به کار شدند. در سال 1939، مرکز تحقیقات ایمز در این منطقه تأسیس شد و در سال 1949 بزرگ‌ترین تونل بادی جهان را در خود جای داد.
همچنین در سال 1939، ویلیام هیولت و دیو پاکارد، شرکت هیولت پاکارد را در پالو آلتو تاسیس کردند که در ابتدا اسیلوسکوپ می‌ساختند. سپس در طول جنگ جهانی دوم، شرکت HP به فناوری رادار و توپخانه رسید. در این مرحله، هر کامپیوتر به اندازه یک اتاق بود.
در دهه 1940، ویلیام شاکلی در آزمایشگاه بل، ترانزیستور را اختراع کرد. ترانزیستور در حال حاضر به عنوان پردازنده کامپیوتر شناخته می‌شود. در سال 1956 شاکلی، بل را ترک کرد و شرکت خود - آزمایشگاه‌های نیمه‌هادی شاکلی را تأسیس کرد. این اولین شرکتی بود که ترانزیستورها را از سیلیکون و نه ژرمانیوم می‌ساخت. این شرکت در مانتین ویو، کالیفرنیا تأسیس شد چراکه شاکلی می‌توانست به مادر بیمارش نزدیک‌تر باشد. شرکت شاکلی بسیاری از فارغ‌التحصیلان استنفورد را استخدام کرد.در سال 1957، هشت کارمند شاکلی از رفتار او خسته شدند و شرکت را ترک کردند. شاکلی این گروه را «هشت خائن» نامید.
آنها با شرمن فرچایلد برای ایجاد شرکت نیمه‌هادی‌های فیرچایلد همکاری کردند. در اوایل دهه 1960، فیرچایلد به ساخت قطعات کامپیوتری برای برنامه آپولو کمک کرد. در اواخر این دهه، اکثر این هشت نفر با ترک فیرچایلد، شرکت‌های خود را تأسیس کردند. از جمله گوردون مور و رابرت نویس که در سال 1968 شرکت خود به نام اینتل در سانتا کلارا تأسیس کردند. بلافاصله پس از آن، دیگر کارمندان سابق فیرچایلد و اعضای آن گروه هشت نفره به تاسیس AMD و Nvidia و صندوق سرمایه‌گذاری Kleiner Perkins کمک کردند.
در سال 1969، موسسه تحقیقاتی استنفورد به یکی از چهار گروه اصلی ARPANET تبدیل شد. یک پروژه تحقیقاتی دولتی که به اینترنت تبدیل شد. زیراکس در سال 1970 آزمایشگاه خود را در پالو آلتو افتتاح کرد. این آزمایشگاه فناوری محاسبات اولیه از جمله محاسبات رابط کاربری گرافیکی را اختراع کرد. در سال 1971، دان هوفلر روزنامه‌نگار، در گزارشی سه قسمتی در مورد صنعت نیمه‌هادی‌ها، این منطقه را سیلیکون ولی ایالات متحده آمریکا عنوان کرد. نام این منطقه از آمریکا متولد شد.
در دهه 1970، شرکت‌هایی مانند آتاری، اپل و اوراکل همگی در این منطقه تأسیس شدند. در دهه 1980، سیلیکون ولی به مرکز گسترده صنعت کامپیوتر تبدیل شد. ای‌بی، یاهو، پی‌پال و گوگل تنها برخی از شرکت‌هایی هستند که در دهه 1990 در این منطقه تأسیس شدند و فیسبوک، توییتر، اوبر و تسلا در دهه بعد به آنها ملحق شدند. رشد صنعت فناوری در این منطقه تا به امروز ادامه دارد.
در اوایل دهه 1900، این منطقه را دره دلخوشی قلب نامیدند، نامی که از باغ‌های بی‌شمار منطقه و هکتارها پر از میوه‌های در حال رسیدن، الهام گرفته شده بود.
تراشه‌های سیلیکونی جزء لاینفک صنعت نیمه‌هادی بودند. تا به امروز، آنها تقریبا در هر چیزی که رایانه‌ای است، استفاده می‌شود: تلفن‌های همراه، رایانه‌ها، چاپگرها، دستگاه‌های بازی و حتی ماشین‌حساب. تراشه‌های سیلیکونی یک بلوک اساسی در صنعت محاسبات بودند که این منطقه را به آهنربایی طبیعی برای هرکسی که در فناوری کار می‌کرد، تبدیل می‌کردند.
به گفته جیمز وینکلر، نویسنده‌ای که در دهه 70 با هوفلر کار می‌کرد، هوفلر اصطلاح سیلیکون ولی را در هنگام ناهار با یک بازاریاب که از دره سانتا کلارا به عنوان «سیلیکون ولی» یاد می‌کرد، شنید.
ذهن هوفلر بلافاصله جرقه زده شد. وینکلر می‌گوید: «دیدم که چشمان دان به طرز ماهرانه‌ای مانند بازیکن پوکری که به‌تازگی یک خط مستقیم را پر کرده بود، درخشید و از او پرسید: سیلیکون ولی؟ این واژه از کجا آمده است؟ بازاریاب پاسخ داد، اوه، این چیزی است که بچه‌ها به آن می‌گویند.»
برخی می‌گویند که نام مستعار سیلیکون ولی سال‌های متمادی عمدتا در میان پیمانکاران دفاعی ساحل شرقی که برای تجارت به منطقه خلیج سانفرانسیسکو سفر می‌کردند، رایج بوده و حتی قبل از این‌که هوفلر در مورد آن بنویسد، به این نام صدایش می‌زدند.
10سال پس از اولین باری که در یادداشت خود که از نام سیلیکون ولی استفاده کرد، هوفلر در یادداشتی که در سن خوزه تایمز منتشر شد، نوشت: منطق این کار به اندازه کافی ساده بود: این نیمه هادی‌ها در یک دره ساخته شده‌اند، از سیلیکون که دومین عنصر شیمیایی فراوان روی زمین است. من از کجا می‌دانستم که این اصطلاح به‌سرعت در سراسر صنعت پذیرفته می‌شود و در نهایت در سراسر جهان عمومی می‌شود؟
اما هوفلر اغلب برای چیزی بیش از نام سیلیکون ولی شناخته می‌شود. هوفلر یکی از اولین نویسندگانی بود که صنعت فناوری کالیفرنیا را به عنوان یک جامعه متمایز مطرح کرد. وقتی به سیلیکون ولی به عنوان مجموعه‌ای از کاراکترها و عناصر نگاه می‌کنیم، هوفلر کسی بود که ایده کلیت این جامعه و منطقه را به ذهن ما متبادر ساخت.
سیلیکون ولی فرهنگ خاص خود را نیز دارد. فرهنگی که در آن تیم‌ها خود سازمان می‌شوند. افراد از کارکردهای مختلف برای کار روی پروژه‌های خاص گرد هم می‌آیند و ایده‌های خوب با جذب استعدادها از سراسر جهان به طور ارگانیک شتاب بیشتری می‌گیرند.
اپل از سال 1977 در کوپرتینو حضور داشته است، به همین دلیل است که این شرکت تصمیم گرفت به جای نقل مکان به مکان های ارزان تر و دوردست، در این منطقه حضور داشته باشد.
دفتر مرکزی کوهستانی گوگل در کالیفرنیا و سیلیکون ولی هم، منطقه‌ای به مساحت بیش از ۲۸۰۰متر مربع را با الهام از تاریخچه استخراج نمک در این منطقه در سال 2019 افتتاح شد. این ساختمان به کارمندان گوگل امکان معاشرت، غذا خوردن یا ورزش را می‌دهد.
گوگل به خاطر دفاتر عجیب و غریبش که اغلب از مکان هایی که در آن ساخته شده اند الهام گرفته شده است، شناخته می‌شود.
مسعود شایگان - سردبیر کلیک
همچنین در سال 1939، ویلیام هیولت و دیو پاکارد، شرکت هیولت پاکارد را در پالو آلتو تاسیس کردند که در ابتدا اسیلوسکوپ می‌ساختند. سپس در طول جنگ جهانی دوم، شرکت HP به فناوری رادار و توپخانه رسید. در این مرحله، هر کامپیوتر به اندازه یک اتاق بود.
در دهه 1940، ویلیام شاکلی در آزمایشگاه بل، ترانزیستور را اختراع کرد. ترانزیستور در حال حاضر به عنوان پردازنده کامپیوتر شناخته می‌شود. در سال 1956 شاکلی، بل را ترک کرد و شرکت خود - آزمایشگاه‌های نیمه‌هادی شاکلی را تأسیس کرد. این اولین شرکتی بود که ترانزیستورها را از سیلیکون و نه ژرمانیوم می‌ساخت. این شرکت در مانتین ویو، کالیفرنیا تأسیس شد چراکه شاکلی می‌توانست به مادر بیمارش نزدیک‌تر باشد. شرکت شاکلی بسیاری از فارغ‌التحصیلان استنفورد را استخدام کرد.در سال 1957، هشت کارمند شاکلی از رفتار او خسته شدند و شرکت را ترک کردند. شاکلی این گروه را «هشت خائن» نامید.
آنها با شرمن فرچایلد برای ایجاد شرکت نیمه‌هادی‌های فیرچایلد همکاری کردند. در اوایل دهه 1960، فیرچایلد به ساخت قطعات کامپیوتری برای برنامه آپولو کمک کرد. در اواخر این دهه، اکثر این هشت نفر با ترک فیرچایلد، شرکت‌های خود را تأسیس کردند. از جمله گوردون مور و رابرت نویس که در سال 1968 شرکت خود به نام اینتل در سانتا کلارا تأسیس کردند. بلافاصله پس از آن، دیگر کارمندان سابق فیرچایلد و اعضای آن گروه هشت نفره به تاسیس AMD و Nvidia و صندوق سرمایه‌گذاری Kleiner Perkins کمک کردند.
در سال 1969، موسسه تحقیقاتی استنفورد به یکی از چهار گروه اصلی ARPANET تبدیل شد. یک پروژه تحقیقاتی دولتی که به اینترنت تبدیل شد. زیراکس در سال 1970 آزمایشگاه خود را در پالو آلتو افتتاح کرد. این آزمایشگاه فناوری محاسبات اولیه از جمله محاسبات رابط کاربری گرافیکی را اختراع کرد. در سال 1971، دان هوفلر روزنامه‌نگار، در گزارشی سه قسمتی در مورد صنعت نیمه‌هادی‌ها، این منطقه را سیلیکون ولی ایالات متحده آمریکا عنوان کرد. نام این منطقه از آمریکا متولد شد.
در دهه 1970، شرکت‌هایی مانند آتاری، اپل و اوراکل همگی در این منطقه تأسیس شدند. در دهه 1980، سیلیکون ولی به مرکز گسترده صنعت کامپیوتر تبدیل شد. ای‌بی، یاهو، پی‌پال و گوگل تنها برخی از شرکت‌هایی هستند که در دهه 1990 در این منطقه تأسیس شدند و فیسبوک، توییتر، اوبر و تسلا در دهه بعد به آنها ملحق شدند. رشد صنعت فناوری در این منطقه تا به امروز ادامه دارد.
در اوایل دهه 1900، این منطقه را دره دلخوشی قلب نامیدند، نامی که از باغ‌های بی‌شمار منطقه و هکتارها پر از میوه‌های در حال رسیدن، الهام گرفته شده بود.
تراشه‌های سیلیکونی جزء لاینفک صنعت نیمه‌هادی بودند. تا به امروز، آنها تقریبا در هر چیزی که رایانه‌ای است، استفاده می‌شود: تلفن‌های همراه، رایانه‌ها، چاپگرها، دستگاه‌های بازی و حتی ماشین‌حساب. تراشه‌های سیلیکونی یک بلوک اساسی در صنعت محاسبات بودند که این منطقه را به آهنربایی طبیعی برای هرکسی که در فناوری کار می‌کرد، تبدیل می‌کردند.
به گفته جیمز وینکلر، نویسنده‌ای که در دهه 70 با هوفلر کار می‌کرد، هوفلر اصطلاح سیلیکون ولی را در هنگام ناهار با یک بازاریاب که از دره سانتا کلارا به عنوان «سیلیکون ولی» یاد می‌کرد، شنید.
ذهن هوفلر بلافاصله جرقه زده شد. وینکلر می‌گوید: «دیدم که چشمان دان به طرز ماهرانه‌ای مانند بازیکن پوکری که به‌تازگی یک خط مستقیم را پر کرده بود، درخشید و از او پرسید: سیلیکون ولی؟ این واژه از کجا آمده است؟ بازاریاب پاسخ داد، اوه، این چیزی است که بچه‌ها به آن می‌گویند.»
برخی می‌گویند که نام مستعار سیلیکون ولی سال‌های متمادی عمدتا در میان پیمانکاران دفاعی ساحل شرقی که برای تجارت به منطقه خلیج سانفرانسیسکو سفر می‌کردند، رایج بوده و حتی قبل از این‌که هوفلر در مورد آن بنویسد، به این نام صدایش می‌زدند.
10سال پس از اولین باری که در یادداشت خود که از نام سیلیکون ولی استفاده کرد، هوفلر در یادداشتی که در سن خوزه تایمز منتشر شد، نوشت: منطق این کار به اندازه کافی ساده بود: این نیمه هادی‌ها در یک دره ساخته شده‌اند، از سیلیکون که دومین عنصر شیمیایی فراوان روی زمین است. من از کجا می‌دانستم که این اصطلاح به‌سرعت در سراسر صنعت پذیرفته می‌شود و در نهایت در سراسر جهان عمومی می‌شود؟
اما هوفلر اغلب برای چیزی بیش از نام سیلیکون ولی شناخته می‌شود. هوفلر یکی از اولین نویسندگانی بود که صنعت فناوری کالیفرنیا را به عنوان یک جامعه متمایز مطرح کرد. وقتی به سیلیکون ولی به عنوان مجموعه‌ای از کاراکترها و عناصر نگاه می‌کنیم، هوفلر کسی بود که ایده کلیت این جامعه و منطقه را به ذهن ما متبادر ساخت.
سیلیکون ولی فرهنگ خاص خود را نیز دارد. فرهنگی که در آن تیم‌ها خود سازمان می‌شوند. افراد از کارکردهای مختلف برای کار روی پروژه‌های خاص گرد هم می‌آیند و ایده‌های خوب با جذب استعدادها از سراسر جهان به طور ارگانیک شتاب بیشتری می‌گیرند.
اپل از سال 1977 در کوپرتینو حضور داشته است، به همین دلیل است که این شرکت تصمیم گرفت به جای نقل مکان به مکان های ارزان تر و دوردست، در این منطقه حضور داشته باشد.
دفتر مرکزی کوهستانی گوگل در کالیفرنیا و سیلیکون ولی هم، منطقه‌ای به مساحت بیش از ۲۸۰۰متر مربع را با الهام از تاریخچه استخراج نمک در این منطقه در سال 2019 افتتاح شد. این ساختمان به کارمندان گوگل امکان معاشرت، غذا خوردن یا ورزش را می‌دهد.
گوگل به خاطر دفاتر عجیب و غریبش که اغلب از مکان هایی که در آن ساخته شده اند الهام گرفته شده است، شناخته می‌شود.
مسعود شایگان - سردبیر کلیک
ضمیمه نوجوانه
