عزاداری ایستاده زنان بوشهری، خاص و پرشور
یکی از آیینهای زنانه محرمی، سوگواری زنان بوشهری با یاد شهدای کربلا و همدردی با حضرتزینب(س) است که در این آیین زنان ایستاده سینه میزنند و مویه میکنند.
این عزاداری معنوی و پرشور که ثبتملی هم شده، آیین ثابت محرمهای حسینیههای قدیمی حاجیهمریم و زیارتیهاست و در خانههایی که مجلس زنانه عزای حسین(ع) بهپا میکنند، حضور مداوم دارد.این آیین با بستن گهواره شیرخواره امامحسین(ع) به آرامی و با خواندن آواز معروف لالایی آغاز میشود. پس از ذکرها و آوازهای سوگواری، نوحهخوانی آغاز میشود. در نوحهخوانی نخست زنها به صورت نشسته درحالیکه با یک دست بر پا و با دست دیگر بر سینه خود میکوبند در جواب نوحههای سرخوان همخوانی میکنند. پس از گذشت حدود نیمساعت نوحهخوانی بهصورت نشسته، به دستور سرخوان عزاداری وارد مرحله تازهای میشود.اینجا کِل وارونه زنان (این نوا که در سوگ جوانها از عمق جان زنان بوشهری برمیخیزد، طولانیتر از کِلهای شادی و همراه با جیغ است) شروع شده و پس از آن آوای غمبار وی ... وی ... وی ... بلند میشود.در ادامه زنان به عزای «سرپایی» میایستند؛ ثابت به دور گهواره علیاصغر حلقه میزنند و سرخوان پس از خواندن واحد با خواندن نوحههایی با ریتم تندتر و موضوع مهیجتر، بهتدریج مراسم را به اوج میرساند تا جایی که بعضی از عزاداران هنگام سینهزنی با چپ و راست کردن شانههای خود حالت خلسه به خود میگیرند. عزاداری سرپایی زنان بوشهر حداکثر نیمساعت و گاهی ۴۵دقیقه به طول میانجامد و سرانجام با خواندن آخرین نوحه که بهطور معمول نوحهای با مطلع «الوداع ای خواهرانم الوداع» است، مراسم به پایان میرسد.