شکست چند باره حدادی، این بار در قونیه
ناكامی پشت ناكامی
پنجمین دوره بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی در حال برگزاری است و ورزشكاران كشورمان در حال رقابت با حریفان خود و ثبت ركوردهای جدید هستند. اما در بین آنها تنها كسی كه همیشه مدعی است و سهم بسیاری از بودجه دوومیدانی كشور هم به او میرسد، دستش باز هم از مدال كوتاه ماند و به مقامی بهتر از چهارمی نرسید. او كه البته این بار «باد» را مقصر اصلی ناكامیاش معرفی كرده است، مثل همیشه غیرمستقیم و برای چندمین بار از مدال المپیکش هم گفت تا این چنین نقره با ارزش خود را روی تمام ناکامیهایش بگذارد و بگذرد.
كریخوانی ادامه دارد
داستان تكراری است. احسان حدادی در سالهای اخیر بیشتر از اینکه در میدان دوومیدانی و با درخشش و مدالآوری به چشم بیاید، با مصاحبههای عجیب و غریب و رجز خواندن برای منتقدانش به چشم آمده. كریخواندنهای بیثمری که به یكی از عادات او تبدیل شده است و ناكامیهایش یكی پس از دیگری ادامه دارد. حدادی روز بازی در رشته خودش در حالی که به شدت از سوی ورزشکاران کشورمان که در محل مسابقات حاضر بودند مورد حمایت و تشویق قرار گرفت، نتوانست حریفان خود را پشت سر بگذارد و با پرتاب 59.46متر به مقام چهارم دست یافت. او البته برخلاف بقیه ورزشكاران در دهکده بازیها هم مستقر نشده بود و خارج از دهکده در هتلی اقامت داشت. جایی جدا از سایر اعضای تیم و همچنین کاروان ایران!
حق دارند از من انتظار داشته باشند
حدادی قبول دارد كه خوب مسابقه نمیدهد و قبول دارد افت كرده اما دست از كری خوانی بر نمیدارد و انتظار دارد همه با او مانند زمانی رفتار كنند كه مدال نقره المپیك روی گردنش بود: «انتظارها از من به حق است چون مدال المپیک دارم! خودم هم از خودم انتظار بیشتری داشتم و دارم!» این ادعای حدادی و صحبت دوباره از مدال المپیكش نشان میدهد او در باد آن مدال خوابیده و كماكان منتظر است بیشترین سهم از بودجه و توجه را داشته باشد، همانطور كه اعلام كرده بود شرمنده نیست و به كارش هم ادامه میدهد! این در حالی است كه بیادعایی چون فرزانه فصیحی بدون داشتن امكانات بالایی كه همیشه برای حدادی فراهم شده است، میدرخشد و متاسفانه آنطور كه باید هم دیده نمیشود. فصیحی در حالی كه با عارضه تنفسی دست و پنجه نرم میكرد و حال خوبی نداشت، مدال نقره مسابقات قونیه را به گردن آویخت و ركورد ملی كشور را نیز ارتقا داد.
یگانه عصاری - گروه ورزش
داستان تكراری است. احسان حدادی در سالهای اخیر بیشتر از اینکه در میدان دوومیدانی و با درخشش و مدالآوری به چشم بیاید، با مصاحبههای عجیب و غریب و رجز خواندن برای منتقدانش به چشم آمده. كریخواندنهای بیثمری که به یكی از عادات او تبدیل شده است و ناكامیهایش یكی پس از دیگری ادامه دارد. حدادی روز بازی در رشته خودش در حالی که به شدت از سوی ورزشکاران کشورمان که در محل مسابقات حاضر بودند مورد حمایت و تشویق قرار گرفت، نتوانست حریفان خود را پشت سر بگذارد و با پرتاب 59.46متر به مقام چهارم دست یافت. او البته برخلاف بقیه ورزشكاران در دهکده بازیها هم مستقر نشده بود و خارج از دهکده در هتلی اقامت داشت. جایی جدا از سایر اعضای تیم و همچنین کاروان ایران!
حق دارند از من انتظار داشته باشند
حدادی قبول دارد كه خوب مسابقه نمیدهد و قبول دارد افت كرده اما دست از كری خوانی بر نمیدارد و انتظار دارد همه با او مانند زمانی رفتار كنند كه مدال نقره المپیك روی گردنش بود: «انتظارها از من به حق است چون مدال المپیک دارم! خودم هم از خودم انتظار بیشتری داشتم و دارم!» این ادعای حدادی و صحبت دوباره از مدال المپیكش نشان میدهد او در باد آن مدال خوابیده و كماكان منتظر است بیشترین سهم از بودجه و توجه را داشته باشد، همانطور كه اعلام كرده بود شرمنده نیست و به كارش هم ادامه میدهد! این در حالی است كه بیادعایی چون فرزانه فصیحی بدون داشتن امكانات بالایی كه همیشه برای حدادی فراهم شده است، میدرخشد و متاسفانه آنطور كه باید هم دیده نمیشود. فصیحی در حالی كه با عارضه تنفسی دست و پنجه نرم میكرد و حال خوبی نداشت، مدال نقره مسابقات قونیه را به گردن آویخت و ركورد ملی كشور را نیز ارتقا داد.
یگانه عصاری - گروه ورزش
تیتر خبرها