مرحله اول، دوره عقلانیت و ذهنیت است. در این دوره که شامل قرن اول تا پنجم میلادی می‌شود، آنچه حاکمیت داشت، عنصر عقل بر رفتار و گفتار و کردار افراد بود. دوره دوم که دربرگیرنده قرن پنجم تا 13 میلادی است، دوره شهودی است. در این دوره، معنویات، مذهب، اخلاق و تقوا حاکم بود. در دوره سوم که از قرن 16 و 17 به بعد آغاز می‌شود، آنچه ذهن افراد را تسخیر می‌کند، مادیات و ذهنیات است. انسان‌ها ارزشی ندارند و ارزش آنها بر اساس میزان دارایی‌شان سنجیده می‌شود. به قول جامعه‌شناسان، دوره اگوئیسم است، یعنی خودمداری، خودمحوری، خودخواهی و مصلحت‌گرایی. افراد دیگر سود و نفع خودشان را جست‌وجو می‌کنند. 
در چنین شرایطی افراد به صورت ربات درآمده و بی‌هویت می‌شوند. آنچه که در حال حاضر هویت افراد را تعیین می‌کند، ظاهر آنهاست. خاطرتان باشد چند سال پیش پسر پولداری در اصفهان با یک خودروی مدل بالا با جوانی تصادف کرد و جوان جانش را از دست داد. پاسخ خواهر راننده چه بود؟ گفت دیه‌اش را پرداخت می‌کنم. این قدرت همان پول و مادیات است. در شهرها که دنیای بیگانه‌ها، بی‌کسی و تنهایی است و کسی، کسی را نمی‌شناسد به قول مکتب شیکاگو، مجرمان در انبوه انسان‌ها گم می‌شوند. 
خودکنترلی در چنین شرایطی ضعیف است و به همین علت معنویت و انسانیت کمرنگ می‌شود. در جامعه ما و در جهان، اقتصاد اصل اول است و وقتی شرایط نابه‌سامان باشد، مشخص است که عده‌ای در لباس خدمتکار و پرستار دست به جنایت می‌زنند تا به اموال صاحبخانه ثروتمند دسترسی پیدا کنند. در کنار بحث مادیات، باید به موضوع استخدام این افراد هم توجه داشت. در کشور ما درخصوص موضوع استخدام پرستار و خدمتکار برای نگهداری از سالمند یا کودک، نظارت کافی وجود ندارد و ضعیف است. درحالی‌که سازمان‌های متولی باید نظارت تام و ویژه‌ای روی این مسأله داشته باشند. 
مردم باید از سابقه پرستاری که می‌خواهند برای سالمند خود استخدام کنند، مطلع باشند تا اگر اتفاقی رخ داد، بتوانند پیگیری کنند. در کشور ما چون این پدیده تازگی دارد، آن امکانات لازم برای نظارت روی پرستاران و خدمتکاران وجود ندارد. مثلا نصب دوربین مداربسته می‌تواند بر عملکرد آنها نظارت داشته باشد. در نبود نظارت، کنترل به‌خوبی انجام نمی‌شود و برخی با سوء‌استفاده از شرایط کنترلی ضعیف، جان افراد را می‌گیرند.

دکتر امان‌ا...قرایی‌مقدم - جامعه‌شناس