با این حال یکی از نکات مهمی که آن روز توجه من و سینماگرانی را که برای گفت‌وگو به موزه دعوت کرده بودم، برانگیخت و موجب تاسف همگی ما شد، مهجوریت و مظلومیت بخش سینمای دفاع‌مقدس در این موزه بود. در حالی که موزه سینما از تالارها و سالن‌های شکیل و بزرگ مختلفی برخوردار است و بخشی از تاریخ سینمای ایران و جوایز و پوسترهای سینمایی در این سالن‌ها به نمایش گذاشته شده‌اند اما متاسفانه فضایی که به سینمای دفاع‌مقدس اختصاص داده شده، فضایی به‌شدت تنگ و محدود در زیرزمین موزه است.
این در حالی است که مهم‌ترین شاخصه سینمای ایران پس از انقلاب که برجسته‌ترین مؤلفه‌های قوی فرهنگی، بومی و ملی را در خود جای داده، متعلق به سینمای دفاع‌مقدس است. سینمای دفاع مقدسی که سیمرغ‌های فراوانی از جشنواره‌های فیلم فجر کسب کرده، فیلمسازان برجسته‌ای دارد و همچنین عناوین پرفروش‌ترین و پرتماشاگرترین فیلم‌های سینمای ایران را به‌ خود اختصاص داده است. با این‌همه فضای به‌شدت محدود بخش سینمای دفاع‌مقدس که آن‌ را در حد یک غرفه کوچک نمایشگاهی تنزل داده، باعث گردیده که بسیاری از جوایز تعلق گرفته به فیلم‌ها و فیلمسازان دفاع‌مقدس و دیگر نشانه‌های مربوطه که قطعه‌ای مهم از تاریخ سینمای ایران است، مجالی برای حضور و جانمایی در این بخش پیدا نکنند و به این ترتیب تاریخ سینمای دفاع‌مقدس در موزه سینما شکلی ناقص و الکن به خود گیرد.
در چنین شرایطی می‌طلبد تا در طراحی سالن‌ها و تالارهای این موزه بعد از این همه سال، تجدیدنظری صورت گرفته و جایگاه و تالاری شایسته و فراخ‌تر به سینمای دفاع‌مقدس اختصاص یابد تا هم حق مطلب درباره این سینما ادا گردیده، هم بازدیدکنندگان ایرانی و خارجی موزه اعم از تماشاگران عام و علاقه‌مندان سینما تا دانشجویان و دست‌اندرکاران حرفه‌ای، بتوانند در شرایط و فضایی بهتر از این بخش دیدن نموده و نشانه‌های بیشتر و کامل‌تری از سینمای دفاع‌مقدس را به تماشا نشسته و مورد بررسی قرار دهند.

محمد دیندار - نویسنده و مستندساز