انسان‌ها با بیشترین امکانات در اختیار و زندگی در بالاترین سطوح باز هم به معنویات نیاز دارد. امروزه با پیشرفت فناوری و بیش از پیش شلوغ شدن افراد، متاسفانه معنویت در زندگی بسیار از انسان‌ها کمرنگ شده است و این مسأله در آمار بیماری‌های روحی روانی، مراجعات به روان‌شناسان و روانپزشکان و رجوع افراد به انواع و اقسام مکاتب و فرقه‌ها و برخی جلسات با موضوعات انرژی و ذهن و... به وضوع هویداست.
معنویت که نیازی فطری و اساسی است، برای انسان امروز یک گمشده است. مسأله‌ای که سلینجر به خوبی در این کتاب به آن پرداخته است. «فرانی» و «زویی» خواهر و برادرند. در فصل فرانی، شاهد گفت‌وگوی او و دوستش هستیم که حالات متزلزل روحی فرانی به وضوح مشخص می‌شود. در فصل زویی، در ابتدا او و مادرش در مورد مسائل مختلف و حال بد فرانی صحبت می‌کنند. سپس زویی سراغ خواهرش می‌رود تا شاید بتواند به او کمکی کند.
فرانی از زندگی روتین و روزمره خسته شده است و این مسأله که بسیاری از افراد کارهای تکراری را صرفا برای خوشایند بقیه انجام می‌دهند او را منزجر می‌کند. فرانی در مطالعاتش به دعایی از حضرت مسیح رسیده است و آن را راه نجات خودش می‌داند و حال زویی در گفت‌وگو با او، رفتار فرانی را به چالش می‌کشد.
کتاب سراسر گفت‌وگو و دیالوگ است و سلینجر استادانه در لابه‌لای گفت‌وگوها فضاسازی و شخصیت پردازی‌اش را نیز انجام داده است.
سلینجر دعا و توسل بدون حرکت و تلاش را بی‌ارزش می‌داند و رشد انسان را در مسئولیت‌پذیری و حرکت و کوشش می‌داند و علمی را که او را رشد ندهد و باعث آگاهی نشود، تایید نمی‌کند و از زبان زویی می‌گوید: «علم باید به خرد منتهی بشه، و اگه نشه فقط یه وقت تلف کردن چندش آوره.»

محمدرضا خراسانی‌زاده - نویسنده