در مورد آمبولانس‌های در خدمت نظام بهداشت و سلامت ایران حرف و حدیث کم نبوده است، شاید تازه‌ترینش ادعای موهوم اغتشاشگران است که مدعی استفاده نیروهای نظامی از آمبولانس بوده است، دلیلی که به باور ضدانقلاب‌ها دلیلی بر تخریب آمبولانس‌ها بوده است. موضوعی که با تکذیب موکد سازمان نظام پزشکی هم رو‌به‌رو شد. در گذشته هم بحث‌های بسیاری درباره آمبولانس‌ها وجود داشته است که پس از مدتی مشخص شده تمامی این ادعاها نادرست بوده‌اند. از استفاده معلمان کنکور از آمبولانس‌های خصوصی گرفته تا شایعه جابه‌جایی سلبریتی با آمبولانس اورژانس تهران که توسط رئیس این سازمان تکذیب شد. حالا که بحث بر سر آمبولانس داغ است، باید بدانیم بزرگ‌ترین مشکل کمبود آمبولانس‌ها چیست؟ طی سال‌های گذشته حرف بر سر استفاده از آمبولانس برای سلبریتی‌ها، معلمان کنکور و البته قاچاقچیان فراوان بوده است! اما جالب این‌که بسیاری از آمبولانس‌های متخلف اصلا آمبولانس نیستند! این نکته‌‌ای است که پیش از این هم از زبان پلیس و هم در گفته‌های مسئولان سازمان اورژانس کشور شنیده شده است. مجتبی لهراسبی، رئیس اداره آمبولانس‌های خصوصی سازمان اورژانس کشور است. از او ابتدا درباره تخلفات این مراکز می‌پرسیم. او معتقد است این آمبولانس‌های متخلف جزو آمبولانس‌های خصوصی نیستند بلکه آمبولانس‌های غیرمجاز هستند. او‌به جام‌جم می‌گوید: «آمبولانس‌هایی که زیر نظر هیچ‌ کجا نیستند و در تخلفی آشکار ماشینی عادی به صورت آمبولانس درآمده و به‌راحتی از آن کسب درآمد می‌کنند. به این معنا که این آمبولانس‌ها به هیچ عنوان جزو آمبولانس‌های مجوزدار زیر نظر سازمان اورژانس کشور نیستند. بسیاری از افراد سودجو با تغییر یک خودروی پژو استیشن به آمبولانس از پوشش امن آن برای تخلفات خود استفاده می‌کند. لهراسبی می‌گوید: «نشانه‌ مشخصی برای تشخیص این آمبولانس‌ها وجود ندارد جز این‌که معمولا همه این خودروها قدیمی هستند. چرا که حداکثر عمر آمبولانس‌های خصوصی تا 15سال است. ضمن این‌که آمبولانس‌های خصوصی دارای برچسب مخصوصی هستند، هر چند به گفته پلیس امکان جعل این برچسب‌ها هم از سوی این افراد وجود دارد. نمی‌توانیم بگوییم نظارت‌ها مطلق بوده اما نظارت کامل و درستی روی عملکرد این مراکز وجود داشته است.» این ماجراها اما سوی دیگری هم دارد که عموما نادیده گرفته می‌شده است، تخلفات خوب به چشم می‌آمده اما کمتر کسی از وضعیت کنونی این آمبولانس‌ها با خبر بوده است. آن‌طور که مجتبی لهراسبی می‌گوید تهران در حال حاضر 42 مرکز دارد که 220 آمبولانس در کل این مراکز مشغول به خدمات‌رسانی هستند. جالب است بدانید این مراکز به تمام بیمارستان‌های دولتی هم خدمات می‌دهند. یعنی با وجود تعرفه مصوب وزارت بهداشت و به‌رغم این‌که این تعرفه واقعی و به‌صرفه نیست باز هم این آمبولانس‌ها به بیمارستان‌های دولتی خدمت‌رسانی می‌کنند اما روند انصراف این مراکز به شکل هشداردهنده‌ای ادامه دارد. رئیس اداره آمبولانس‌های خصوصی سازمان اورژانس کشور به جام جم می‌گوید: «در طی چند سال گذشته در تهران حدود 70 مرکز وجود داشت که به دنبال مشکلات اقتصادی و البته به‌صرفه نبودن فعالیت‌شان تا امروز این مراکز به 42‌مرکز رسیده است.‌» 
او معتقد است علاوه بر تمام مشکلات کنونی تعرفه‌های مصوب غیرواقعی از جمله مهم‌ترین دلایل انصراف این مراکز است. او به جام‌جم می‌گوید: «‌هر آمبولانس خصوصی حداقل چهار نیرو و متخصص دارد. حداقل دستمزد ماهانه تکنیسین‌ها باید 10‌میلیون تومان باشد. این در حالی است که کف دریافتی آنها را لحاظ کنیم. این را بگذارید کنار این موضوع که هر مرکز علاوه بر این افراد دو پزشک دارد. این هزینه‌ها در کنار هزینه اپراتور 24 ساعته، هزینه‌های دفتر و پایگاه این مراکز بسیار زیاد است. از جمله این‌که هزینه یک آمبولانس حدود 5/3میلیارد تومان است. متوسط ماموریت این آمبولانس‌های خصوصی در خوشبینانه‌ترین شکل چهار تا پنج ماموریت است. اگر حساب کنید که هر روز هم این تعداد ماموریت داشته باشند در نهایت به رقم 60‌میلیون تومان ماهانه می‌رسید که در برابر هزینه‌های گفته شده زیان‌ مطلق است.» این اتفاق وقتی فاجعه‌بارتر است که بدانیم بسیاری از بیمارستان‌های دولتی به‌دلیل صرفه‌جویی در هزینه اقدام به خرید آمبولانس نکرده‌اند و همواره از خدمات آمبولانس‌های خصوصی استفاده می‌کردند و حالا با انصراف عجیب این آمبولانس‌ها روند خدمات‌دهی بیمارستان‌های دولتی هم دچار مشکل خواهد شد.