به همین علت جوامع مختلف متناسب با فرهنگ سنن و آداب و رسوم خود مراسم‌و جشن‌های گوناگونی را برنامه‌ریزی و اجرایی می‌کنند. جشن‌ها و آیین‌هایی که علاوه بر تزریق نشاط و شادابی به جامعه می‌تواند به ایجاد همبستگی اجتماعی در جوامع منتهی شود. در جامعه ما هم آیین‌های ملی و مذهبی متعددی وجود دارد که هرکدام آنها ظرفیت بالقوه‌ای را برای ایجاد روحیه شاداب در اعضای جامعه و همچنین شکل‌گیری همبستگی اجتماعی فراهم می‌آورد. مراسمی که به شکل خودجوش از سوی آحاد جامعه برگزار می‌شود، خود بهترین ساختار و ابزار برای انجام کار گروهی، ‌همراهی، همدلی و ایجاد همبستگی است و به‌نوعی بهترین تمرین برای شکل‌دهی به حرکت‌های بزرگ‌تر اجتماعی است. در دین مبین اسلام هم به مسأله شادی و نشاط و برپایی جشن‌ها و حرکت‌های این‌چنینی توجه ویژه‌ای شده و میلاد ائمه و اعیاد بزرگی همچون عید فطر،‌عید قربان و عید غدیر و سیره پیامبر و ائمه در برگزاری چنین مراسم‌هایی از جایگاه شادی و نشاط در نگاه اسلامی و تلاش برای تزریق شادی به جامعه و برکات آن حکایت دارد. ماه مبارک شعبان هم مناسبت‌های گوناگونی دارد که می‌تواند دستمایه‌ای برای برگزاری جشن‌های مذهبی باشد. میلاد پربرکت امام‌حسین(ع)، ‌حضرت ابوالفضل وامام سجاد(ع) و همچنین میلاد پربرکت حضرت علی‌اکبر‌(ع) فرزندبرومند امام‌حسین‌(ع) ومیلادپربرکت روح عالم امکان حضرت صاحب‌الزمان‌مهدی‌(عج)بهترین بهانه‌هایی است که می‌توان جشن و پایکوبی برگزار کرد و از این رهگذر با سیره وارزش‌های این معصومین بزرگوارهم بیشتر آشنا شد.همچنان‌که مردم کشورمان همواره به شکلی خودجوش در برپایی چنین مراسمی مشارکت جدی دارند وشاهد آن هستیم که چگونه به برکت همین جشن‌ها و برنامه‌های خودجوش، نشاط و همبستگی اجتماعی در جامعه ساری و جاری می‌شود. 

زهرا چیذری - سردبیر چاردیواری