متاسفانه در ادوار مجلس به تمامی ابعاد تعلیم‌و‌تربیت به‌درستی نگاه نشده و مجالس گذشته نتوانستند به بررسی دقیق تعلیم‌و‌تربیت اسلامی بپردازند و قوانینی متناسب با آن تدوین و تنظیم کنند.یکی از مواردی که خلأ آن بسیار در مجلس دیده می‌شود کالایی‌سازی آموزش است؛ این‌که به آموزش‌و‌پرورش به چشم یک دستگاه مصرف‌کننده نگاه شود، آنگاه صرفا مسائل معیشتی معلمان مورد توجه قرار می‌گیرد و دیگر سخنی است طرح‌هایی در‌خصوص بالا بردن هویت اجتماعی معلم که بسیار مقدم بر معیشت اوست به میان نیاید.مجلس باید بتواند ابتدا زیرساخت‌هایی را برای هویت‌دهی و بالا بردن جایگاه اجتماعی معلمان تهیه کند و سپس به دیگر مسائل ساختاری و رفاهی معلمان بپردازد. یکی از مسائلی که می‌تواند به این امر کمک کند این است که تعدادی از افرادی که در مجلس نماینده مردم هستند از معلمان باشند تا بتوانند فضای معلمان را برای دیگر نمایندگان به شکلی دقیق‌تر بازنمایی کنند و به امر تعلیم‌و‌تربیت از جایگاه والای خود نگاه کنند نه صرفا امری مادی و صنفی. در واقع اگر مجلس بتواند دید خود را نسبت به سیاست‌های کلی آموزشی تغییر دهد می‌تواند ساختار آموزش را در کشور به شکلی دقیق اصلاح کند و بسیاری از مسائل آموزش‌و‌پرورش را با تنظیم قوانین درست اصلاح سازد و این امر نیازمند به تبدیل امر تربیت از برای نمایندگان است و این‌که آنها بتوانند از تمامی زوایا و با نگاهی تربیتی به مسأله آموزش‌و‌پرورش در کشور بنگرند. یکی دیگر از وظایف بسیار مهم مجلس در قبال آموزش‌و‌پرورش رسمی و عمومی این است که بتواند جایگاه آموزش‌و‌پرورش را در دولت پر‌رنگ‌تر کند و به اهمیت آن بپردازد وسعی کندبا نظارت دقیق به اجرای سیاست‌گذاری‌های وزارت آموزش‌و‌پرورش ریل‌های تربیتی در کشور را با رویکرد تربیت اسلامی بنا نهاده و آنها را هدایت کند مجلس باید بتواند آموزش‌و‌پرورش را با وضع قوانینی صحیح به سمت عدالت آموزشی سوق دهد و تعارض منافع در ساختار آموزشی کشور را از بین ببرد و باید سعی کند آموزش را از دید کالایی‌سازی نگاه نکند و به آموزش‌و‌پرورش به دید دستگاهی انسان‌ساز برای تربیت نیروی انسانی جهت پیشبرد اهداف کشور نگاه کند.

سعید ضعیمی | گروه جامعه