او از نحوه ورود نیروهای عراقی به خاک وطن و شرایط شهرهای غربی کشور می‌گفت و در کلامش یادآور شد: ۷ اردیبهشت بود که ساعت ۱۰ شب رکن سوم پایگاه پادگان ابوذر از تلف شدن نیروهایش و امکان بازپس‌گیری ارتفاعات خبرداد. وقتی به دشت ذهاب رسیدیم هنوز هوا کامل روشن نشده بود و ازروی ابرخاکستری که بر اثرشلیک تانک‌ها روی لوله‌ تانک‌ها تشکیل شده بود موقیعت تانک‌ها را شناسایی ‌کردیم. منطقه را به آتش بسته بودیم که ناگهان گلوله یکی از تانک‌های عراقی به هلی‌کوپتر شهید شیرودی اصابت کرد، بنابراین تصمیم گرفتیم هلی‌کوپتر بنشیند تا من پیاده شوم. پس از چند دقیقه با رسیدن کمک، شهید شیرودی به سرپل ذهاب منتقل شد. 8 شهریور برای من روزی خاطره‌انگیز و از بدترین روزهای زندگی‌ام است چون یکی از دوستان صمیمی‌ام علی‌اکبر شیرودی را از دست داده‌ام. او شخص وارسته‌ای بود. انسانی از خودگذشته، او همیشه در ماموریت‌ بود و دائم در منطقه حضور داشت. وقتی خانه‌اش را بمباران کردند، گفت: «خانواده من خدا را دارند و همین کافی است».