چراغ تعالی و بالندگی حیات ۶۰ ساله سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور بر خلاف پیشینه بین‌المللی عالی که سرآمد بوده است، طی یک دهه اخیر به‌واسطه عواملی مانند کمبود بودجه، فقر روزافزون منابع مالی، جایگاه نامناسب ساختاری در بدنه وزارت صنعت ،معدن و تجارت رو به خاموشی نهاده است. البته مدیریت بی‌انگیزه، بی‌توجه یا ناآگاه بر چشم‌انداز اهداف و ماموریت بنیادین و اصلی سازمان‌های زمین‌شناسی در مقیاس جهانی از جمله سازمان زمین‌شناسی ایران و نادیده گرفتن نقش بی‌بدیل آن در توسعه پایدار و تاب‌آوری ملی نیز این روند را تقویت کرده است. این حقیقت تلخی است که باید نسبت به آن توجه شود.  به کارگیری نامتوازن نیروی انسانی ناکارآمد و سفارشی و در بیشتر مواقع غیرمتخصص در قالب و ذیل نام طرح‌های گوناگون با پایانی بی‌تاریخ و قراردادهای برآمده از آن، سبب تحمیل هزینه سنگین و انتقال همان اندک بودجه مطالعاتی و پژوهش به چرخه حقوق و دستمزد کارشناسان طرح شده است. این مساله، سبب ناکارایی و به روز نبودن نیروی کارشناسی در این مجموعه شده است. بنابراین، تصمیم‌سازان در ساختار اداری کشور باید نسبت به تقویت و ارتقای بنیادین سازمان زمین‌شناسی و سازمان‌هایی که می‌توانند در جایگاه خود نقش موثری در مسیر رشد و توسعه کشور و پیشگیری از بسیاری از بحران‌ها داشته باشند، نگاهی کارشناسانه و ایجابی داشته باشند.  در تأمین چشم‌انداز آینده کشور در مسیر توسعه پایدار و دستیابی به تاب‌آوری اقتصادی، تقویت و احیای سازمان‌ها به صورت هدفمند، با برنامه و خروجی محور نقش اساسی و مهمی خواهد داشت. در این مسیر باید به روش‌های علمی پایدار و پیوسته فرادولتی در مدیریت نیروی انسانی تن داد. آموزش علمی و عملیاتی نیروهای متخصص، قطعا نقش به سزایی در دستیابی به این هدف مهم ایفا  خواهد کرد.