فاشیسم فرانسوی
برخی تحلیلگران، اقدامات ضد مهاجرتی، افراط‌گرایانه و نژادپرستانه جریان‌های وابسته به مكرون و لوپن را مصداق فاشیسم فرانسوی در ابتدای هزاره سوم قلمداد می‌كنند. بر این اساس، شاهد تلاش حزب حاكم بر كاخ الیزه و حتی حزب رقیب آن یعنی ملی‌گرایان افراطی (جبهه ملی فرانسه) درخصوص ترویج خشونت سازمان‌یافته و مستمر در این كشور هستیم. طی سال‌های اخیر، میزان حملات به مهاجران و مسلمانان از سوی ملی‌گرایان افراطی افزایش یافته و دولت و نهادهای امنیتی فرانسه نیز نه‌تنها اقدامی در مواجهه با این روند صورت نداده‌اند، بلكه از آن به عناوین مختلف حمایت كرده‌اند.
فاشیسم در واژه به‌معنای روش‌هایی است كه برای تمركز قدرت در حكومت استفاده می‌شود. یك نظریه سیاسی مبتنی بر ملی‌گرایی افراطی و گونه‌ای نظامِ حكومتی خودكامه است كه نخستین بار در سال‌های ۱۹۲۲ تا ۱۹۴۵ در ایتالیا و به دست بنیتو موسولینی رهبری می‌شد.فاشیسم بر سه‌پایه حزب سیاسی واحد، نژادپرستی افراطی و دولت بسیار قدرتمند متمركز بود. گرچه پس از پایان جنگ جهانی دوم و شكست هیتلر و متحدش موسولینی، همگان تصور می‌كردند فاشیسم از بستر اروپا برای همیشه رخت بسته و رفته است، اما تحولات سال‌های اخیر در كشورهایی مانند فرانسه، آلمان و انگلیس و رشد حملات به مهاجران و تقویت مؤلفه‌های نژادپرستی به‌وضوح نشان می‌دهد كه چنین تصوری اشتباه است.
برخی تحلیلگران نیز جریان ملی‌گرای افراطی را مترادف با همان نئوفاشیسم می‌دانند. نئوفاشیسم نوعی ایدئولوژی است كه پس ازپایان جنگ جهانی دوم شكل گرفته و در آن، عناصر قابل‌توجهی از تفكر فاشیستی به چشم می‌خورد. نئوفاشیسم شامل مؤلفه‌ها و انگاره‌هایی مانند عوام‌گرایی (پوپولیسم)، ملی‌گرایی، رویكرد ضدمهاجرتی، ضدیت با آنارشیسم، ضدیت با كمونیسم و ماركسیسم، ضدیت با لیبرال دموكراسی و.... می‌شود. همان‌گونه كه مشاهده می‌شود، مخرج مشترك فكری جریان ملی‌گرای افراطی و جریان نئوفاشیسم با یكدیگر یكسان است. ملی‌گرایان افراطی در اروپا به حمایت از شكل اصلاح‌شده‌ای از فاشیسم (نئوفاشیسم) مشهور هستند. این گروه‌ها، در عالم سیاست، مطابق با قانون اساسی مشاركت داده می‌شوند! این خود پارادوكس و تناقضی است كه حتی بسیاری از تحلیلگران مسائل اروپا قادر به درك آن نیستند! این‌كه چگونه گروه‌هایی كه ماهیت اتحادیه اروپا را قبول ندارند، در پارلمان اروپا دارای نماینده بوده و حتی برای دغدغه‌ها و معضلات این مجوعه تعیین تكلیف می‌كنند!
جریان ملی‌گرای افراطی پس از تشدید بحران‌های اقتصادی و امنیتی در اروپا، دولت‌های مستقر در اروپا را كه عموما به جریان‌های راست میانه (محافظه كار) و چپ میانه (سوسیال دموكرات) تعلق داشتند را نسبت به عدم تامین امنیت عمومی متهم كردند. فراتر از آن، آنها از ضعف عملكرد سران اتحادیه اروپا سوء‌استفاده كردند و توانستند نظر مساعد تعدادی از شهروندان كشورهای خود را (نسبت به ملی‌گرایی افراطی) جلب كنند.




اعتراض با پاشیدن آرد به سیاستمدارا ن
تظاهرات اخیر در فرانسه یك حاشیه نیز داشت! در جریان این تظاهرات، فردی ناشناس به ژان لوك ملانشون، رهبر حزب چپگرای «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» و نامزد انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۲ فرانسه هنگام گفت‌و‌گو با خبرنگاران، آرد پاشید. این فرد توسط پلیس بازداشت شد. ملانشون با محكوم كردن این اقدام، آن را بزدلانه، عبور از آستانه تحمل مردم فرانسه و حاكی از تنش زیاد در این كشور دانست.این نخستین بار نیست كه یك سیاستمدار فرانسوی با پاشیدن آرد مورد حمله قرار می‌گیرد. امانوئل والس، نامزد انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۷ فرانسه در جریان سفر به «استراسبورگ» توسط یك مرد جوان با آرد مورد حمله قرار گرفت تا داستان پاشیدن آرد به سمت نامزدهای ریاست جمهوری این كشور پس از حدود پنج سال بار دیگر تكرار شود. فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهوری سابق فرانسه نیز در بهمن سال 1390 در یكی از برنامه‌های عمومی خود با پرتاب كیسه آرد از سوی یك زن، مورد حمله قرار گرفت اما آسیبی به وی وارد نشد.




ملی‌گرایان افراطی، خطری برای جهان هستند
در سال 2014 میلادی، زمانی كه انتخابات پارلمانی اروپا برگزار شد، شاهد راهیابی بیش از یكصد نماینده ملی‌گرای افراطی به پارلمان اروپا در بروكسل بودیم. این پیروزی درست در شرایطی به دست آمد كه به‌واسطه تبلیغات گسترده جریان‌های افراطی علیه پدیده‌هایی مانند مهاجرت و مانور گسترده اسلام‌هراسانه آنها، بخش اعظمی از آرای خاموش و خاكستری به سود آنها به گردش درآمده بود. قدرت‌گیری جریان راست افراطی در اروپا، مصادف با ظهور داعش در سوریه بود.نكته حائز اهمیت این‌كه آمریكا، كشورهای اروپایی و رژیم صهیونیستی پروسه تاسیس داعش و دیگر گروه‌های
تروریستی‌-تكفیری را در منطقه غرب آسیا راهبری كردند. پس از سال 2014 میلادی، تهدید داعش در منطقه غرب آسیا از قبل نیز جدی‌تر شد. همین مساله برای احزاب دست‌راستی افراطی در اروپا كافی بود تا بتوانند افكار عمومی بیشتری را در سایه اسلام‌هراسی و مقابله با پدیده مهاجرت به سود خود جذب نمایند. جریان‌های ملی‌گرا كه اكثر آنها تا قبل از سال 2014 میلادی به دلیل عدم اقبال مردمی حتی آرای لازم برای راهیابی به پارلمان كشورهای‌شان را به دست نمی‌آوردند، هم‌اكنون به احزابی مهم و تعیین‌كننده در كشورهای‌شان تبدیل شده است: حضور راستگرایان افراطی در دولت ائتلافی اتریش، كسب 90كرسی پارلمان آلمان توسط جریان راست افراطی، راهیابی رهبر جبهه ملی فرانسه به مرحله نهایی انتخابات ریاست جمهوری سال 2017، افزایش محبوبیت جریان راست افراطی در سوئدو ... نشان می‌دهد كه جریان‌های ملی‌گرای افراطی چگونه مرحله به مرحله در حال تسخیر اروپا هستند. بیگانه‌هراسی، نفرت از مهاجرین، نژادپرستی، تحقیر دموكراسی و ... از ویژگی‌های نژادپرستان افراطی محسوب می‌شود.