جمجمه فضای استخوانی محكمی ‌است كه وظیفه حفاظت از مغز را به‌عهده دارد. اعصاب و عروق مرتبط با مغز از طریق سوراخ‌هایی به این فضا وارد یا از آن خارج می‌شوند. این جدار استخوانی می‌تواند به‌دنبال ضربه مستقیم و نسبتا شدید به آن دچار آسیب شود و بشكند.
شدت شكستگی جمجمه و محل آن در تعیین نوع عارضه و درمان مورد نیاز اهمیت دارد. در تصور عامیانه، پارگی پوست سر و خونریزی ناشی از آن، شكستگی جمجمه تلقی می‌شود كه تصور غلطی است و زیر محل پارگی پوست سر ممكن است استخوان جمجمه سالم مانده یا دچار شكستگی شده باشد.
اكثر موارد شكستگی جمجمه به‌صورت یك خط شكستگی اتفاق می‌افتد كه جابه‌جایی قابل توجه ندارد. صرف بروز خط شكستگی در جمجمه، اهمیت خاصی نداشته و معمولا پس از چند ماه در صورت تكرار نشدن ضربه، جوش می‌خورد و استحكام جمجمه فراهم می‌گردد. اما از سوی دیگر شكستگی جمجمه ممكن است باعث آسیب عروق زیر استخوان و خونریزی شود. این خونریزی اگر حجم قابل‌توجهی داشته باشد، با اثر فشاری روی مغز، می‌تواند حیات بیمار را تهدید كند.
در برخی موارد شكستگی به شكلی اتفاق می‌افتد كه قسمتی از استخوان جمجمه فرورفته و ممكن است حتی سبب پارگی پرده‌های اطراف مغز و ورود قطعه استخوان شكسته به داخل بافت مغز شود.
همچنین ممكن است شكستگی در قاعده جمجمه رخ دهد و در صورت همراهی با پارگی پرده‌های اطراف مغز، احتمالا شاهد نشت مایع مغزی نخاعی از اطراف مغز به داخل بینی، گوش یا حلق خواهیم بود كه مسأله بسیار مهم و خطرناكی بوده و نیازمند درمان جدی، چه به‌صورت دارویی و چه جراحی است.
معمولا ایجاد خط شكستگی در جمجمه، نیازمند درمان جراحی نیست و استراحت و پرهیز از تكرار ضربه به محل شكستگی برای جوش‌ خوردن آن كفایت می‌كند. اما اگر شكستگی به‌صورت فرورفتگی استخوان به داخل باشد، در بیشتر موارد لازم است با انجام جراحی، قطعه شكسته بیرون آورده شده و پرده‌های اطراف مغز ترمیم شود و استخوان در محل قبلی خود قرار داده و ثابت شود. همچنین وجود آلودگی در محل ضربه و شكستگی، به‌معنی نیاز به شست‌وشو و خارج‌كردن آلودگی‌ها و استخوان‌های خردشده و ترمیم زخم است.