او این شعر را در رثای پدرش سروده بود که یک کارگر معدن بوده است. احساس و عاطفه شاعر و نیز توانایی او در سرودن این شعر زیبا و پراحساس با وجود داشتن معلولیت، به‌شدت مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت و در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد؛ به گونه‌ای که در کمتر از یک هفته میزان بازدید از کلیپ شعرخوانی موسی عصمتی به بیش از یک میلیون بازدید رسید. این شاعر که در ۱۲سالگی بر اثر بیماری مننژیت، بینایی خود را از دست داد، بعد از چند سال ترک تحصیل، در مدارس نابینایان تحصیلات خود را پی گرفت و در آموزشگاه نابینایان شهید محبی تهران و امید نابینایان درس خواند و در دانشگاه بیرجند رشته زبان و ادبیات فارسی را دنبال کرد و تحصیلات خود را تا کارشناسی ارشد ادامه داد و هم‌اکنون دبیر ادبیات دانش‌آموزان دبیرستان نابینایان در شهر مشهد است. از کتاب‌های این شاعر می‌توان به «بی‌چشمداشت» اشاره کرد.