رویش امید از داغ
سعید انصاریان، جوانی است كه از ابتدای امسال با ایده كاشت درخت در زادگاهش، بنیاد الگن را راه‌اندازی كرد و به همین بهانه مهاجرتی معكوس از تهران به الگن داشت و حالا دامنه فعالیت این بنیاد محیط‌زیستی به امید آفرینی در یك رویداد بزرگ ملی هم رسیده است. او برای ما از ایده‌ای می‌گوید كه از روزهای ابتدایی خبری شدن این سانحه، در فضای مجازی مطرح كرده و با استقبال خوب هموطنان شروع شده است. ایده‌ای كه انصاریان درباره اش به ما می‌گوید:  «همه ما بعد از این اتفاق داغدار هستیم، همه ما ناراحت هموطنانمان هستیم و این ناراحتی و حتی خشم كاملا طبیعی است و واقعا تك‌تك مردم كشورمان را تحت تاثیر قرار داده است. ما این رنج و ناراحتی را دیدیم و فكر كردیم چه كار باید بكنیم؟!» فكری كه بچه‌های بنیاد الگن را به یاد شعارشان انداخت؛ به یاد شعر ماندگار مولانا: «تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید؟ تو یكی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز.» بچه‌های بنیاد الگن با تكیه به همین بیت شعر سعی كردند چراغ امید را در این روزهای پر از غم روشن نگه دارند: «هدف بنیاد ما جلوگیری از آسیب‌های محیط‌زیستی است، اما با مشاركت در این كار ما سعی كردیم امید را زنده نگه داریم و در چنین شرایط سختی مردم را همدلانه تر كنار هم قرار بدهیم. ما هم می‌توانستیم واكنش‌های احساسی و آنی داشته باشیم و اما ترجیح‌مان این بود حركتی را انجام بدهیم كه برای كل جامعه مفید باشد و چه كار بهتر از كاشت درخت كه میراث ابدی ما برای نسل‌های بعدی‌مان است.»
مردم دنبال روشنایی‌اند
جالب این كه ایده هر نفر یك كار خیر هم با استقبال خوب دوستداران محیط‌زیست كشورمان روبه‌رو شده و انصاریان می‌گوید: «ما از ابتدای شروع این فعالیت بحث سرپرستی نهال را در هر حالت داشتیم و واقعا فكر می‌كردیم این ایده هم به عنوان بخشی از آن پویش پیش می‌رود، اما استقبال فوق‌العاده مردم نشان داد هموطنان ما چقدر دوست دارند اگر روشنایی و امیدی باشد به آن بپیوندند، اگر كار امیدبخشی باشد پیشقدم شوند و همه همدلانه در یك مسیر همراه شوند و الان ایده كاشت درخت به یاد قربانیان هواپیمای اوكراینی تنها به كاشت درخت خلاصه نشده و حركت‌های مثبت دیگری را هم زنجیره وار به دنبال دارد.»
انصاریان از استقبال خوب و مشاركت دوستان قربانیان این پرواز و تعدادی از خانواده‌های آنها هم خبر می‌دهد و می‌گوید: «درمیان افراد زیادی كه به این پویش پیوستند، دوستان، هم دانشگاهی‌ها و اعضای خانواده تعدادی از قربانیان را هم داشتیم كه نشان از مثبت بودن این حركت در نظر آنها داشت. الان هم دنبال ساز و كاری هستیم كه از تعدادی از خانواده‌ها دعوت كنیم خودشان هم برای كاشت درخت به الگن بیایند و در این كار مشاركت كنند.»
هر یك نفر، یك كار خیر
همین انگیزه بود كه بچه‌های محیط‌زیستی بنیاد الگن را به كاشت 176 درخت در منطقه الگن رساند؛ بلوط‌هایی كه به گفته انصاریان یكی یكی در دل خاك كاشته می‌شوند، شناسنامه می‌گیرند و هركدامشان را یك نفر به یاد یكی از جانباختگان هواپیما سرپرستی می‌كند: «مشاركت مردم با این طرح واقعا فوق العاده بود و خیلی‌ها پیشقدم شدند كه در این كار امیدبخش شركت كنند، آنقدر كه ما غافلگیر شدیم و تعداد متقاضیان مشاركت از 176 نفر گذشت، به همین دلیل ایده اولیه را بسط دادیم و در نهایت به یك زیرشاخه جدید رسیدیم، به این كه برای تمام كسانی كه داوطلب هستند در الگن به نام خودشان درخت می‌كاریم و در كنار این موضوع برای افرادی كه می‌خواهند سرپرستی یك درخت را به نام جانباختگان هواپیما به عهده بگیرند یك شرط دیگر هم می‌گذاریم، ما به آنها می‌گوییم فكر كنید شما یكی از مسافران این پرواز بودید و از آن سانحه جان سالم به در بردید و حالا به شكرانه زنده ماندن تان می‌خواهید یك حركت امیدآفرین در كشور انجام بدهید، یعنی هركس بنا بر تخصص و مهارتی كه دارد، در این كار شریك شود و یك قدم بردارد، مثلا اگر پزشك است ویزیت ارزان تری بگیرد یا عمل جراحی رایگان داشته باشد، اگر تعمیركار است در حوزه خودش قدمی را به رایگان بردارد، اگر هنرمند است یك كار هنری با این منظور خلق كند، البته ما دنبال كارهای بزرگ و خارق‌العاده نیستیم، این قدم خیر می‌تواند حتی یك وعده غذایی باشد برای كودكان كار یا یك جعبه مدادرنگی باشد در دست بچه‌های سیستان و بلوچستان.»



چگونه   سرپرست یک نهال  شویم؟
زاگرس؛ زیبا، باشكوه، اساطیری و مقدس در جنوب غربی ایران، محل زندگی مردمانی است كه سال‌ها زیر سایه دنا و زردكوه و سلسه كوه‌های عظیم و عزیزش روزگار می‌گذرانند؛ زاگرسی كه حالا جابه‌جا پر از جای خالی است، تنك شده و خالی از پوشش گیاهی سال های دورش، امیدی به روزهای سبز فردا ندارد و بچه‌های بنیاد الگن و بقیه دوستداران محیط‌زیست این جاهای خالی را دیده‌اند و قرار است آنها را با مشاركت همگانی پر كنند، افرادی كه می‌خواهند جای خالی عزیز از دست رفته‌شان را با كاشت درخت پر كنند، درخت‌هایی كه هركدام روی تن زخم خورده زاگرس سبز می‌شوند، زمین‌های خالی را هم پر می‌كنند. انصاریان در توضیح بیشتر این اتفاق به جام‌جم می‌گوید: «شخصی كه سرپرستی نهالی را در الگن به عهده می‌گیرد، مسؤول معنوی آن درخت خواهد بود و پلاك نهال به نام او ثبت می‌شود و حتی می‌تواند برای درختش نامی انتخاب و در آن پلاك ثبت كند. كاشت نهال هم می‌تواند توسط خود او انجام شود یا اگر امكان حضور ندارد ما به نیابت از او این كار را انجام می‌دهیم. سرپرست می‌تواند هر زمانی كه می‌خواهد با هماهنگی قبلی به الگن بیاید و به درخت خود سر بزند و حتی چند روز خودش اختصاصا مراقبت از آن را به عهده بگیرد. هزینه اولیه كاشت هر درخت 25 هزارتومان و هزینه نگهداری هر درخت در هر ماه 7000 تومان است تا رسیدن نهال به مرحله امن رویش، یعنی سه تا پنج سال كه برای بلوط در نظر گرفته شده است. البته هرگز هموطنی به دلیل عدم امكان كمك مالی از لذت مشاركت در این طرح محروم نخواهد شد.»