در انتخابات شورای شهر تهران معمولا لیست‌های سیاسی رای می‌آورد. افراد سیاسی هم الزاما مطالبات شهری را نمایندگی نمی‌کنند و در نتیجه مسائل با‌اهمیت شهر در درجه چندم و اولویت‌های پایین قرار می‌گیرد. در واقع وقتی افراد سیاسی وارد شورای شهر می‌شوند بیش از هر چیز به مواضع و جناح‌بندی‌های سیاسی توجه دارند و زمانی که دست به کار انتخاب شهردار می‌شوند نیز همین ویژگی را حفظ می‌کنند و کسی را برمی‌گزینند که با مشیء سیاسی آنها همسو باشد.  به‌هر‌حال انتخاب شهردار همسو و هم‌جناح با شورای شهر اتفاقی است که در تهران همواره افتاده و خواهد افتاد. این وضعیت اما یک اشکال اساسی دارد، این که انتخاب شهردار بر‌اساس جناح‌بندی‌ها و روابط سیاسی باعث می‌شود مسائل بنیادی شهر مثل آلودگی هوا، ترافیک، شکاف طبقاتی، ازبین‌رفتن تعادل‌های زیست‌محیطی و چالشی همچون فرونشست زمین اهمیت پیدا نکند یا در اولویت‌های درجه چندم قرار بگیرد.  نتیجه این می‌شود که مسائل و چالش‌های شهر حل نشده باقی بماند و حتی انتخاب و اجرای پروژه‌های شهری نیز براساس خط و
ربط‌های سیاسی انجام شود نه براساس نیازهای  واقعی شهر.