باتری‌های دیسکی که در برخی وسایل موزیکال، ساعت یا در اسباب‌بازی‌ها به‌کار رفته است، باتری‌های کوچک سکه‌ای شکلی هستند که بلعیده‌شدن اتفاقی آنها یا واردکردن آنها به گوش و بینی از سوی کودکان بسیار خطرناک است. در مواردی که این باتری‌ها خورده می‌شود و در بخش‌هایی از مری به‌دام می‌افتند، در صورت عدم اقدام عاجل حتی خطر مرگ را به دنبال دارند. این باتری‌ها در صورت باقی‌ماندن در محل‌هایی مثل مری، بر اثر جریان الکتریکی که در آنها برقرار می‌شود ماده قلیایی به‌نام هیدروکسید سدیم ایجاد می‌کنند که باعث نکروز میعانی (از بین رفتن و مرگ لایه‌های بافتی) می‌شود.
آسیب در فاصله دو تا دو و نیم ساعت از بلع شروع می‌شود و طی شش ساعت احتمال پاره‌شدن مری و گسترش عفونت به فضاهای قفسه‌سینه وجود دارد، این مورد می‌تواند منجر به مرگ شود. در مواردی که باتری باعث سوختگی مخاط ( لایه درونی مری ) شود خطر تنگی مری در آینده وجود دارد. در صورت باقی‌ماندن باتری دیسکی در بینی، خطر نکروز و نابودی ساختارهای غضروفی بینی و سوراخ‌شدن تیغه‌بینی و تغییر شکل ظاهری وجود دارد.
مهم‌ترین اقدام در خصوص خطر این باتری‌ها، پیشگیری است. در بسیاری از کشورها استفاده از این باتری‌ها در اسباب بازی کودکان ممنوع و منسوخ شده است. قدم بعدی اطلاع‌رسانی به والدین است که این اجسام را در دسترس کودکان خصوصا کودکان یک تا سه ساله قرار ندهند و در نهایت اقدام فوری و اورژانسی پزشکی برای خروج باتری لازم است که اغلب به روش آندوسکوپی انجام می‌شود. در موارد نادر و پیشرفته نیز به جراحی باز نیاز است. لازم است در صورت شک به خوردن یا ورود این اجسام به گوش یا بینی، والدین از هرگونه دستکاری پرهیز کنند و به هیچ وجه کودک را مجبور به استفراغ نکنند و از مراجعه به افراد شیادی به نام تول‌گیر خودداری کنند. لازم است والدین در اسرع وقت به بیمارستان مراجعه کنند تا زمان طلایی از دست نرود. مراقب کودکان خود باشید.