غمگین‌ترین تماشاگر پارالمپیک، شادترین قهرمان جهان
یکی از غمگین‌ترین تماشاگران پارالمپیک توکیو در ایران علی‌اکبر غریب‌شاهی بود. شاید کسی یادش نباشد یا اصلا نداند که او سال‌ها میان سنگین‌وزن‌های پاراوزنه‌برداری به اردوهای تیم‌ملی می‌رفت و می‌آمد. دعوت می‌شد و خط می‌خورد. اما می‌دانید چرا او آرزوهایش را رها نکرد؟ چون کنج غم را دیده بود. بعد از حادثه و معلولیتش، شش سال از بهترین سال‌های عمر را به انزوا گذرانده و تازه در ٣٠ سالگی رسیده بود به اول پاراوزنه‌برداری و نمی‌خواست دیگر به گذشته بازگردد. می‌خواست همه تردیدها، نه شنیدن‌ها، نمی‌توانی‌ها و اخراج‌ها را مهار کند. پس دل داد به همان پولاد سردِ معروف. 14 آذر ١۴٠٠، در ٣٩ سالگی و پشت صحنه رقابت‌های قهرمانی جهان گرجستان، توکلی به او گفت: «در بهترین لحظه زندگی‌ات هستی و می‌توانی طلا را حریف بگیری.» و او هم بالاخره در بهترین لحظه زندگی‌‌اش وزنه ٢۵١ کیلوگرمی را بالا برد. طلا را گرفت و رکورددار جدید جهان شد. حالا علی‌اکبر غریب‌شاهی از ایران قهرمان سنگین وزن دنیاست.
