پیشنهاد هفته
ما خیلی قاتلیم، خیلی!
سینمای ایران چون عقبه قابل‌اعتنایی در ادبیات جنایی و پلیسی ندارد و معمولا بهره‌برداری دراماتیک از قصه‌های سریالی و پاورقی‌های تاریخ مطبوعات را هم نادیده می‌گیرد، همان بهتر که برای تمرین‌ها و کسب تجربه‌های ژانر مغفول پلیسی ــ جنایی، از سفره گسترده و الگوهای موفق و امتحان پس‌داده سینمای جهان، لقمه‌ای بردارد و آن را با خوانش و ادویه‌جات ایرانی ترکیب کند و پیش روی مخاطب بگذارد؛ مثل کاری که قریبیان پدر و قریبیان پسر در گناهکاران انجام دادند. سام قریبیان با رجوع به فیلم «هفت» دیوید فینچر و بازخوانی آن با اقتضائات ایران، به قصه تازه و پرتعلیق و معمایی جذابی رسید که مخاطب را تا پایان به همراه خود می‌کشاند.
اینجا هم مثل هفت با دو کارآگاه باتجربه و جوان مواجهیم که برای حل پرونده‌ای جنایی کنار هم قرار می‌گیرند، هرچند شخصیت‌پردازی «تدین» و «روانگر» فاصله زیادی با جهان‌بینی و طی‌طریق سامرست و میلز دارد اما نقش‌آفرینی‌های متفاوت فرامرز قریبیان و رامبد جوان به‌ویژه استایل اولی، ترکیب و شیمی درستی دارد و به نمونه‌ای قابل اعتنا در سینمای ایران تبدیل می‌شود. رامبد جوان هم چند سال قبل از خندوانه و گفتن جملات انگیزشی، تلقینی و سرخوشانه‌ای چون «ما خیلی باحالیم» در نقشی یک‌سره متفاوت از کارنامه قبل و بعدش در بازیگری، ذهنیت آشنای تماشاگران را به‌هم می‌زند.
هرچند شاید انتظار می‌رود وقتی فیلمی پلیسی ــ جنایی ایرانی می‌بینیم، کاراکترها خلق‌و‌خو و رفتاری اینجایی داشته باشند اما نویسنده و کارگردان انگار عامدانه و به قصد رهایی از سوءتفاهم و ملاحظات احتمالی، خیلی خود را مقید به ارائه تصویری دقیق و مبتنی بر واقعیت از پلیس و دستگاه انتظامی ایران نمی‌بینند و راه گریزی برای بدمن بودن یکی از کارآگاهان باقی می‌گذارند.
ضمن این‌که این جمله نیچه در تیتراژ اول و قبل از شروع فیلم هم نشانه واضح و چه بسا بدموقعی است که می‌تواند به حل‌المسائل مخاطب باهوش برای کشف زودهنگام قاتل تبدیل شود: «زمانی که با هیولاها مبارزه می‌کنی، مواظب باش تا به یکی از آنها تبدیل نشوی.»
گناهکاران
سال: 1390
نویسنده: سام قریبیان
کارگردان: فرامرز قریبیان
بازیگران: فرامرز قریبیان، رامبد جوان، بهاره کیان‌افشار، کوروش تهامی، رضا رویگری، قطب‌الدین صادقی و محمد متوسلانی
خلاصه قصه: سرهنگ تدین و سرگرد روانگر، مامور رسیدگی به پرونده قتل دختر جوان سرهنگ فرازمند می‌شوند.
علی رستگار - روزنامه نگار
اینجا هم مثل هفت با دو کارآگاه باتجربه و جوان مواجهیم که برای حل پرونده‌ای جنایی کنار هم قرار می‌گیرند، هرچند شخصیت‌پردازی «تدین» و «روانگر» فاصله زیادی با جهان‌بینی و طی‌طریق سامرست و میلز دارد اما نقش‌آفرینی‌های متفاوت فرامرز قریبیان و رامبد جوان به‌ویژه استایل اولی، ترکیب و شیمی درستی دارد و به نمونه‌ای قابل اعتنا در سینمای ایران تبدیل می‌شود. رامبد جوان هم چند سال قبل از خندوانه و گفتن جملات انگیزشی، تلقینی و سرخوشانه‌ای چون «ما خیلی باحالیم» در نقشی یک‌سره متفاوت از کارنامه قبل و بعدش در بازیگری، ذهنیت آشنای تماشاگران را به‌هم می‌زند.
هرچند شاید انتظار می‌رود وقتی فیلمی پلیسی ــ جنایی ایرانی می‌بینیم، کاراکترها خلق‌و‌خو و رفتاری اینجایی داشته باشند اما نویسنده و کارگردان انگار عامدانه و به قصد رهایی از سوءتفاهم و ملاحظات احتمالی، خیلی خود را مقید به ارائه تصویری دقیق و مبتنی بر واقعیت از پلیس و دستگاه انتظامی ایران نمی‌بینند و راه گریزی برای بدمن بودن یکی از کارآگاهان باقی می‌گذارند.
ضمن این‌که این جمله نیچه در تیتراژ اول و قبل از شروع فیلم هم نشانه واضح و چه بسا بدموقعی است که می‌تواند به حل‌المسائل مخاطب باهوش برای کشف زودهنگام قاتل تبدیل شود: «زمانی که با هیولاها مبارزه می‌کنی، مواظب باش تا به یکی از آنها تبدیل نشوی.»
گناهکاران
سال: 1390
نویسنده: سام قریبیان
کارگردان: فرامرز قریبیان
بازیگران: فرامرز قریبیان، رامبد جوان، بهاره کیان‌افشار، کوروش تهامی، رضا رویگری، قطب‌الدین صادقی و محمد متوسلانی
خلاصه قصه: سرهنگ تدین و سرگرد روانگر، مامور رسیدگی به پرونده قتل دختر جوان سرهنگ فرازمند می‌شوند.
علی رستگار - روزنامه نگار
