عشق سرعت‌ها
یکی از گزینه‌های مطلوب افرادی که در زندگی به اصطلاح عشق سرعت هستند، انتخاب ورزش‌هایی است که در آن، با زمان رقابت ‌کنند. جدال با ثانیه‌ها هم عالمی دارد. مثلا تفاوت تو و حریفت که روی سکوی دومی آسیا می‌ایستد سر جمع می‌شود دو صدم ثانیه، شاید به اندازه سه، چهار رکاب سریع‌تر! لیلا در پاسخ به این سوال که سرعت از پیست چقدر به زندگی‌اش سرایت کرده، می‌گوید: «اتفاقا برعکس من خودم عشق سرعت بودم و همین روحیه هم مرا در پیست نگه داشته است. در سرما و گرمای پيست‌های رو باز، در زمستان و تابستان. اصلا دور تند زمان را دوست دارم. یکی از تفریح‌های کودکی‌ام هم این بود که برای انجام کارهایی که پیش می‌آمد با دوچرخه‌ام پیش‌قدم باشم. ثانیه‌ها برای ما همه چیزند. حریف هندی‌ام با 37.8ثانیه نایب قهرمان آسیا شد و من با دو صدم ثانیه بیشتر روی سکوی سومی رفتم.»
دارنده‌ تنها مدال تاریخی دوچرخه‌سواری پیست زنان در آسیا ادامه می‌دهد: «دو صدم ثانیه شاید برای خیلی‌ها زمان به حساب نمی‌آید ولی برای ما حیاتی‌ است. مثلا کافیست یک پای آدم، یک لحظه کُندتر بچرخد. من خیلی به زمان فکر می‌کنم اما بعد از استارت فقط رکاب می‌زنم و اصلا به ثانیه‌ها کاری ندارم.»
آرزوهای محال
دختر جوان مشهدی که تجربه‌اش از دوچرخه‌سواری حرفه‌ای، صرفا به رکاب زدن در پیست سیمانی مجموعه ورزشی ثامن محدود می‌شود، حالا در بازگشت از هند، یکی از بزرگ‌ترین آرزو‌هایش فقط تمرین روی پيست چوبی ا‌ست. هر چه از خاطرات اولین مسابقه‌ برون‌مرزی‌‌اش و جذابیت‌های تجربه آسیایی بپرسید، تهش می‌رسید به همین پیست چوبی! «تجربه‌ جدیدی بود. خیلی حس خوبی داشت. قابل مقایسه با پیست‌های سیمانی ایران نبود. کاش ما هم داشتیم. سرپوشیده هم بود. در دهلی سرعتم بالاتر رفته بود و کنترل آسان نبود، به ویژه در قوس پیست. اگر در پيست چوبی تمرین کنم حتما رکوردهای بهتری می‌زنم. می‌شد رنگ مدالم بهتر از برنز هم باشد!»

تهران، مشهد، ساری
تمرین در پيست‌های سرپوشیده‌ چوبی، سال‌‌ها دغدغه‌ رکابزنان کشورمان بوده است. ایران مجموعا ۶ پیست سیمانی روباز در تهران، اصفهان، تبریز، اهواز، کرمان و مشهد دارد. پيست آزادی سال ١٣۵۴ برای میزبانی بازی‌های آسیایی تهران ساخته شد. این پیست ٣٣٣ متری و سیمانی‌ است اما بسیاری از رقابت‌ها در مسافت ٢٠٠ یا ٢۵٠ متر و روی پیست‌های سرپوشیده چوبی برگزار می‌شود؛ مثل جهانی و المپیک. پیست ۴٧ ساله مجموعه ورزشی آزادی، در حال پشت سر گذاشتن دوران میان‌سالی ا‌ست.»
ثامن
عمليات احداث پيست ثامن‌الائمه مشهد از سال ١٣٧۵ به همت اداره‌ كل تربيت‌بدنی خراسان آغاز و سال ۸۵ به شركت توسعه و نگهداری اماكن ورزشی واگذار شد. این پیست مجهز به خوابگاه و سالن بدنسازی که قرار بود بعد از آزادی، بهترین و باکیفیت‌ترین در کشور باشد بالأخره سال ١٣٩٠ به بهره‌برداری رسید. اما متأسفانه مثل بسیاری از اماکن ورزشی به امان خدا رها شد و در یک دهه‌ گذشته دچار مشکلاتی مثل بهداشت ضعیف، فرسایش ساختمان، ریزش سقف در برخی قسمت‌ها و از بین رفتن سالن‌های بدنسازی و خوابگاه‌ها و... شده است. خار و خاشاک کنار پیست هم گواه فراموشی‌هاست.
پیست چوبی ساری
کلنگ پیست بتنی و چوبی دوچرخه‌سواری ساری که قرار بوده تنها پیست چوبی خاورمیانه شود، سال ١٣٧٧ در دوران مدیریت مهندس هاشمی‌طبا در سازمان تربیت بدنی زده شد. مجری پروژه شرکت توسعه و تجهیز است اما با سازه‌هایی به قدمت ٢۴ سال، هنوز به علت مشکلات مالی و تأمین اعتبار به سرانجام نرسیده است.

 آرزو قنبری - گروه ورزش