تجربه فعالیت دولت سیزدهم در یک‌سال گذشته نشان می‌دهد با وجود ادامه فشارهای بین‌المللی و همچنین تداوم خروج آمریکا از برجام و اعمال تحریم‌های جدید، ما توانستیم در صحنه بین‌المللی توسعه روابط خود را با دیگر کشورها دنبال کنیم. همچنین شرکت در پیمان‌های منطقه‌ای مثل شانگهای و اکو و بریکس و‌... برای جمهوری اسلامی فراهم شد تا ضمن بسط روابط اقتصادی و سیاسی خود با همسایگان و محیط پیرامونی، مقدمات افزایش صادارت نفتی و غیر‌نفتی فراهم شود. چنین دستاوردهایی بیانگر آن است که ما الزاما نباید ادامه حیات سیاسی و اقتصادی خود را به موضوع مذاکرات و نتیجه آن گره بزنیم و دشمن هم باید بداند که ایران معطل توافق‌های هسته‌ای نخواهد ماند و به راه خود ادامه می‌دهد. در عین حال ایران با صداقت و حسن‌نیت در گفت‌وگوهای هسته‌ای حضور پیدا کرد و اگر طرف‌های مقابل هم از صداقت لازم برخوردار باشند، می‌توان به انعقاد توافق خود امیدوار بود. به هر صورت آنچه در مذاکرات برای ما مهم هست تامین منافع ملی کشور است . مهم‌ترین نکته‌ای که باید به آن توجه داشت ادامه فعالیت صنعت هسته‌ای است. موضوع دیگر رفع و لغو کامل تحریم‌ها ظالمانه‌ای است که علیه جمهوری اسلامی ایران اعمال شده و از این‌رو باید سازوکارهای اطمینان‌بخشی وجود داشته باشد تا تحریم‌ها در عمل به‌صورت واقعی و نه صرفا مبنی بر توافق‌های روی کاغذ مرتفع شود. طبعا اجرایی کردن برجام باید آثار خروجی هم داشته باشد و نتیجه آن ایجاد گشایش‌ در فعالیت‌های اقتصادی در حوزه بانکی، حمل‌و‌نقل بین‌المللی و انتقال وجوه است. تجربه مذاکرات هسته‌ای در گذشته نشان داد که صرف انعقاد توافق نمی‌تواند زمینه‌ساز بهره‌مندی جمهوری اسلامی ایران از منافع برجام باشد. در غیر این صورت استمرار مذاکره برای مذاکره و توافق برای توافق مورد قبول مردم ایران و نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیست.

علی‌اکبر کریمی - عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس