دین مدنی، مفهومی ا‌ست که نخستین‌بار ژان ژاک روسو برای اشاره به بنیادهای اخلاقی و معنوی ضروری برای هر جامعه مدرن به کار برد اما این تحلیلگر اصلاح‌طلب با استفاده از این مفهوم مدعی شده کشور ما در وضعیتی قرار گرفته که دستانش توامان از فواید و کارکردهای دین رسمی و دین مدنی تهی شده است.
این فرد در توضیح دین مدنی می‌گوید: «دین مدنی بر پایه ناسیونالیسم وضع شده و مراد از این واژه مجموعه نمادها، آیین‌ها، یادمان‌ها، مراسم و... است که خاطره یک ملت را ساخته و می‌سازند و اکثرا جنبه شبه‌قدسی دارند.»
این تئوریسین برجسته جریان غربگرا با تاکید براین‌که در حال حاضر تنها مراسم چهارشنبه‌سوری، عید نوروز و عاشورا خودجوش هستند، مدعی شده است سایر مراسم و آیین‌های سنتی و دینی در کشور ما جنبه تبلیغاتی و دولت ساخته دارند که موجب شده ارکان دین مدنی ما یا تماما دولت ساخته باشند یا سایه سنگین ایدئولوژی دولت بر سر آنها احساس شود.  وی سپس با طرح این ادعا که دین رسمی هم به دلیل استفاده سوء بسیار نحیف شده، می‌گوید: «تصور حکمرانی کشور این است که ایدئولوژی و سایه‌افکنی آن می‌تواند بدیلی برای ملی‌گرایی و موجد همبستگی ملی باشد درحالی که این پروژه اثر معکوس داشته است.» 
قطعا طرح چنین گزاره‌هایی را می‌توان در چارچوب راهبرد کلی اصلاح‌طلبان برای زیر سؤال بردن رویکرد حاکمیت در زمینه‌های مختلف تحلیل کرد که سعی دارند چنین وانمود کنند که نظام در سال‌های اخیر از مسیر اصلی و ارزش‌های اولیه انقلاب منحرف شده است.