نگذاریم كانال عوض شود
یادداشت: سیروس ابراهیمزاده بازیگر
بارها پیش آمده كه فقط یك قسمت از یك سریال، بینندگان را سوق داده به اینكه سریال را تا پایان دنبال كنند و این ویژگی تلویزیون كه میتواند مخاطب را بهدنبال خود بكشاند در خیلی از رسانههای دیگر نیست. مخاطب برای فیلم یا تئاتر دیدن باید بلیت بخرد و به سینما یا تئاتر برود و اگر از فیلم یا تئاتر خوشتان نیامد نمیتواند كانال را عوض كند و به شبكهای دیگر برود، ولی وقتی پای تلویزیون است این امكان برایش فراهم است كه اگر از محتوایی خوشش نیامد كانال را عوض كند و حتی به سراغ شبكههای خارجی برود. هنر مدیران تلویزیون باید این باشد كه نگذارند مخاطب به سمت شبكههای خارجی رود.
سریالهای تلویزیونی در سالهای اخیر پرتعدادتر شدهاند، ولی درباره اینكه چند درصد از آنها قدرت ماندگاری دارند حرف و حدیث فراوان است. مدیران تلویزیون از موفقیت در جلب مخاطب و منتقدان از ایرادات و ضعفهای سریالها میگویند، ولی واقعیت آن است كه بالاخره در نقطهای ایستادهایم كه تلویزیون باید بسیار بیشتر از این كه هست، جلب توجه كند.
البته با مقایسه تلویزیون فعلی با تلویزیون دهههای شصت و هفتاد موافق نیستم و به نظرم هر دورهای را باید با همان دوره سنجید و ارزیابی كرد. در دهههای قبل آنقدر رسانه كم بود كه یك سریال یا فیلم خارجی حتی وقتی با انبوه سانسور از تلویزیون پخش میشد باز هم مخاطب داشت، ولی حالا كلا شرایط عوض شده و نمیشود دلخوش بود به اینكه با فیلم و سریالهایی كه نسخه اصلیشان بهراحتی یافت میشود مخاطب جلب كرد.
تلویزیون باید تولیدات خود را با ارتقای كیفی بیشتری ادامه دهد و درعین حال فیلمها و سریالهای روز خارجی را هم با دوبلههای خوب ارائه كند، ولی حواسش باشد كه در چه روزگاری قرار گرفته.
عصر انفجار اطلاعات، عصری است كه نباید به نگاه تكبعدی سر شود یعنی نباید همین كه كنداكتور را پر كردیم راضیمان كند، بلكه باید به توزیع محصولات بهروز در شبكههای مختلف بیندیشیم.
خوشبختانه از نظر نیروی انسانی متبحر كم نداریم و جغرافیای گسترده ایران بسیار هنرمند داشته و دارد كه فقط باید یاد بگیریم از این هنرمندان چگونه و در كجا استفاده كنیم. اگر به جایی برسیم كه از هنرمندان واقعی در جایگاه درست خود استفاده كنیم قطعا اوضاع كیفی تولیدات تلویزیون بسیار بهتر از این خواهد شد.