آتش‌بسی در کار نیست
نویسنده: سامر خلف (Samer Kalaf)
مترجم: علی عالمی
پس از نبرد اخیر میان اسرائیل و فلسطین، آتش‌بس بین دو طرف به شکل ظاهری در 21می (31 اردیبهشت) آغاز شد. معنای آتش‌بس در این‌گونه درگیری‌ها این است که اسرائیل، بمباران مداوم غیرنظامیان را متوقف می‌کند اما این به معنی توقف سایر اقدامات اسرائیل نیست. به‌عنوان مثال خشونت‌های تصادفی در شهرها مانند آزار و اذیت و ضرب و شتم روزنامه‌نگاران فلسطینی در مسجدالاقصی، هنوز هم با توجیهات مختلف ادامه دارد.
در تاریخ 25 می (4 خرداد)، یک واحد مخفی اسرائیلی، یکی از ساکنان اردوگاه پناهجویان به نام احمد جمیل فهد را از فاصله نزدیک در کرانه باختری مورد هدف قرار داد و به قتل رساند. یک مقام امنیتی اسرائیل ادعا کرده‌است این اقدام بخشی از یک عملیات بازداشت بوده‌است. جزئیات بیشتری در مورد این اتفاق تلخ اعلام نشده و در دست نیست اما گفته می‌شود فهد در حالی که به‌شدت در حال خونریزی بود در خیابان رها شد و جان خود را از دست داد.
من در طول زندگی‌ام شرطی شده‌ام که باور کنم هیچ‌یک از قدرت‌های بزرگ و نهادهای بین‌المللی هرگز به مساله فلسطین اهمیت نخواهند داد. گرچه این باور ممکن است پوچ‌گرایانه به نظر برسد اما تا‌کنون هیچ اتفاقی را مشاهده نکرده‌ام که نادرستی این باور را ثابت کند. دولت ایالات متحده که میلیاردها دلار به اسرائیل می‌دهد تا اسلحه‌های آمریکایی را خریداری کنند، به‌هیچ‌وجه از وقایعی که در فلسطین اتفاق می‌افتد اذیت نمی‌شود. حتی پس از جنایات اخیر، دولت بایدن در حال پیشبرد برنامه‌هایی است تا در یک قرارداد 735 میلیون دلاری، تسلیحات جدیدی به اسرائیل بفروشد. سازمان ملل متحد نیز به‌جز موضعگیری‌های تند، اقدام دیگری انجام نمی‌دهد.
با این‌حال با افزایش خشم عمومی در مورد آنچه در شیخ جراح اتفاق می‌افتد، یکی از تفریحات من این است که به توییتر و اینستاگرام بروم و مطالب و اینفوگراف‌هایی که همبستگی آشکار با فلسطین را نشان می‌دهد، ببینم. این در حالی است که تا چندی قبل، «فلسطین آزاد» شعاری بود که با انتقادات بی‌ادبانه روبه‌رو می‌شد و حتی ممکن بود محاکمه را به‌دنبال داشته باشد.
اتحادیه مبارزه با افترا، آمار جالبی را منتشر کرده که نشان می‌دهد در بسیاری از موارد، افرادی که از فلسطین پشتیبانی می‌کنند به یهودستیزی متهم می‌شوند و همین مساله باعث می‌شود کسانی که به‌دنبال حفظ سلطه اسرائیل بر فلسطینیان هستند هرگونه گفت‌وگو در مورد سیاست‌های اسرائیل را به حاشیه ببرند و تلاش‌ها برای جلوگیری از جنایات اسرائیل را محکوم کنند.
در سوی دیگر، فلسطینی‌ها و کسانی که از پایان اشغالگری اسرائیل حمایت می‌کنند، ابزار زیادی در اختیار ندارند و هیچ اقدامی در مقابل اسرائیل مجاز نیست. آنها نه مجازند حملات اسرائیل را پاسخ دهند، نه مجاز به تحریم هستند. در مقطع فعلی که شرایط نسبت به گذشته اندکی بهتر شده، تنها می‌توان اندکی درباره اسرائیل صحبت کرد؛ آن هم نه هر صحبتی. فیس‌بوک، توییتر و اینستاگرام محدودیت‌های زیادی در این زمینه ایجاد کرده‌اند و خیلی از مطالب درباره اسرائیل را به بهانه خطای فنی، محدود می‌کنند. همچنین دولت اسرائیل از یافته‌های سایت‌ها برای بازجویی بازدیدکنندگانی که بیش از حد با فلسطین همدردی کنند استفاده می‌کند و اگر من در آینده قصد سفر به فلسطین را داشته باشم احتمال این‌که اسرائیل این مقاله را برای جلوگیری از ورود من ارائه دهد، بسیار زیاد است.
چنین شرایطی باعث شده که غزه و کرانه باختری، همچنان با مشکلات زیادی روبه‌رو باشند. قدرت‌های بزرگ و نهادهای بین‌المللی، مردم فلسطین را رها کرده‌اند تا اشغالگران اسرائیلی بتوانند همچون گذشته، زمین‌های آنها را تصرف کنند. هدف اسرائیل در کل این بوده است و آتش‌بس به معنای پایان قتل نیست.
منبع: defector.com
