وقتی با برخی دوستانی كه به‌تازگی درگیر تولید سریال بوده‌اند، گپ‌ می‌زنیم از كمبود وقت برای تولید گلایه داشتند و این‌كه این شتاب باعث شده نتوانند به‌قدر كفایت روی كار وقت بگذارند.
این‌كه چرا باوجود قابل پیش‌بینی بودن تولید در تلویزیون همچنان برخی تهیه‌كنندگان گرفتار تعجیل در تولید می‌شوند، جای سؤال دارد.
ما باید خیلی زودتر از اینها به ساختاری می‌رسیدیم كه برنامه‌های یك‌سال تلویزیون اعم از فیلم و سریال تا برنامه‌های  گفت‌وگومحور و دیگر محتواهای موردنیاز را از ماه‌ها قبل  برنامه‌ریزی كرده و برای تولیدشان اقدام كنیم.
اگر دقت كرده باشید، دیده‌اید هرگاه با سازندگان یك كار باكیفیت گفت‌وگو می‌شود از وجود فرصت كافی و زمان لازم برای تولید به‌عنوان یكی از محاسن كار سخن می‌گویند و این، خود گواهی است بر اهمیت زمان‌بندی.
به‌جز مساله كمبود زمانی، گاهی مشكلات مادی كه برای عوامل در طول ساخت سریال پیش می‌آید، چالش‌های زیادی را برای بازیگران به وجود می‌آورد، چون مدام نگرانند كه چك‌های‌شان پاس می‌شود یا نه و درنهایت هم این مساله، تأثیرش را بر كیفیت كار می‌گذارد.
كمبود زمان باعث می‌شود برخی كارها برای این‌كه به‌موقع آماده شوند، دو كارگردان بیاورند و چون این دو كارگردان هم با تشریك دیدگاه‌های قبلی وارد نشده‌اند و فقط آمده‌اند كه كار را جمع كنند، نتیجه این‌كه نوعی نگاه ساده‌انگارانه بر كلیت كار سایه می‌اندازد و كیفیت فدای سرعت و شتاب می‌شود.
بهتر است در هیچ شرایطی كیفیت را فدای تعجیل نكنند ولو به قیمت این‌كه سریالی را كمی دیرتر روی آنتن بفرستند ولی باز تلاش‌شان در این جهت باشد كه بهترین كیفیت را درنظر بگیرند تا بیننده از سریال استقبال كند.