وقتی عضلات ایلیوپسواس آسیب ببیند
وقتی از کمردرد صحبت میشود، توجه همه به ناحیه پشت کمر و باسن معطوف میشود و معمولا پزشکان به دنبال آسیب به ساختارهای ستون فقرات در ناحیه پشت کمر مثل بیرونزدگی دیسک، آرتروز مفاصل پشتی ستون فقرات، درگیری اعصاب در ناحیه پشتی و اسپاسم عضلات فیله در این ناحیه هستند. اما در بسیاری از مواقع، عامل اصلی کمردرد نهتنها در پشت، نیست بلکه در ناحیه جلوی لگن است. عضلات ایلیوپسواس یا خاصرهای مازویی، نقش خمکردن مفصل ران به جلو و ثبات و استحکام ستون فقرات را بهعهده دارد. شما دائم از این عضلات استفاده میکنید، مثل وقتی بهجلو خم میشوید یا دراز و نشست انجام میدهید. این عضلات بهدلیل نقش مهمشان در فعالیتهای روزمره، بسیار در معرض آسیب هستند. هم میتوانند ضعیف شوند و بهعلت ضعف آنها فشار بر عضلات باسن و جلوی ران بیشتر شود و کمردرد وقوع یابد. چنین دردهایی معمولا جلوی لگن و کشاله ران احساس میشود. عکس این وضعیت هم ممکن است پیش بیاید و بهدنبال کمردردهای مزمن، این عضلات ضعیف شود. اما علاوه بر ضعف این عضلات، کوتاهی و سفتی آنها هم میتواند باعث کمردرد شود.
این روزها ما بیشتر در وضعیت نشسته قرار داریم و این عضلات در حالت نشسته در طول کوتاه خود قرار دارند و همین موضوع باعث سفتی آنها و چرخش لگن به جلو میشود. در دوچرخهسواری و دویدن و رانندگی طولانی هم با سفتی و کوتاهی عضلات ایلیوپسواس مواجهایم. کوتاهی آنها باعث کشیدهشدن مهرههای کمر به جلو و افزایش قوس کمر میشود. اگر این کوتاهی بهصورت یکطرفه باشد، لگن یک سمت را بهجلو میکشد و از ناحیه پشت باعث فشار بر مفصل بین لگن و استخوان خاجی میشود. در این شرایط علاوه بر درد، اختلاف طول در پاها هم بهوجود میآید.
فیزیوتراپیستها با ارزیابی طول و میزان کشش این عضلات، کوتاهی یا ضعف آنها را بررسی میکنند و تمرینهای لازم را به بیمار در جهت کشش و تقویت آنها آموزش میدهند. علاوه بر تمرینات کششی و تقویتی، در فیزیوتراپی میتوان با سوزنزدن خشک باعث آزادشدن باندلهای سفتشده این عضلات شد و فشار را از ناحیه کمر بیمار حذف کرد. تمرین لانج که در آن بیمار شبیه وضعیت نشستن زورخانهای روی سمتی که میخواهیم عضلهاش را کشش بدهیم، زانو میزند و کف پای مقابل با زانوی خم روی زمین قرار میگیرد، از بهترین تمرینها برای درمان عضلات ایلیوپسواس است. در این وضعیت بیمار تنه را به سمت جلو حرکت میدهد تا این عضلات در قسمت جلوی ران کشیده شود. پس از این تمرین، بیمار بهوضوح بهبود را در درد ناحیه کمر خود احساس میکند.
این روزها ما بیشتر در وضعیت نشسته قرار داریم و این عضلات در حالت نشسته در طول کوتاه خود قرار دارند و همین موضوع باعث سفتی آنها و چرخش لگن به جلو میشود. در دوچرخهسواری و دویدن و رانندگی طولانی هم با سفتی و کوتاهی عضلات ایلیوپسواس مواجهایم. کوتاهی آنها باعث کشیدهشدن مهرههای کمر به جلو و افزایش قوس کمر میشود. اگر این کوتاهی بهصورت یکطرفه باشد، لگن یک سمت را بهجلو میکشد و از ناحیه پشت باعث فشار بر مفصل بین لگن و استخوان خاجی میشود. در این شرایط علاوه بر درد، اختلاف طول در پاها هم بهوجود میآید.
فیزیوتراپیستها با ارزیابی طول و میزان کشش این عضلات، کوتاهی یا ضعف آنها را بررسی میکنند و تمرینهای لازم را به بیمار در جهت کشش و تقویت آنها آموزش میدهند. علاوه بر تمرینات کششی و تقویتی، در فیزیوتراپی میتوان با سوزنزدن خشک باعث آزادشدن باندلهای سفتشده این عضلات شد و فشار را از ناحیه کمر بیمار حذف کرد. تمرین لانج که در آن بیمار شبیه وضعیت نشستن زورخانهای روی سمتی که میخواهیم عضلهاش را کشش بدهیم، زانو میزند و کف پای مقابل با زانوی خم روی زمین قرار میگیرد، از بهترین تمرینها برای درمان عضلات ایلیوپسواس است. در این وضعیت بیمار تنه را به سمت جلو حرکت میدهد تا این عضلات در قسمت جلوی ران کشیده شود. پس از این تمرین، بیمار بهوضوح بهبود را در درد ناحیه کمر خود احساس میکند.