کمبود تخت، کمبود دارو

خبرنگار جام‌جم از بیمارستان بوعلی زاهدان گزارش می‌دهد، بیمارستانی كه این روزها به دلیل شیوع كرونا شرایط ناگواری را تجربه می‌كند

کمبود تخت، کمبود دارو

جا برای سوزن انداختن نیست، كادر درمان و همراهان بیماران، مدام این طرف و آن طرف می‌روند. ازدحام جمعیت به حدی است كه نمی‌توان به‌راحتی از راهرو‌های بیمارستان عبور كرد، چراكه برای بستری كردن بیماران در راهروهای بیمارستان نیز تخت نیست، بیماران زیادی را می‌توان روی این تخت‌ها دید كه به كمك دستگاه اكسیژن نفس می‌كشند، صدای سرفه و خس‌خس سینه این بیماران فضای بیمارستان را پر كرده است، اینها گوشه‌ای از شرایط بیمارستان بوعلی زاهدان است، شهری كه این روزها به دلیل طغیان كرونا در شرایط قرمز قرار گرفته است. هرچند برخی مقامات استانی ادعا می‌كنند شرایط استان بحرانی نیست، اما ‌آنچه در مراكز درمانی و آرامستان‌ها می‌گذرد، شرایط متفاوتی از استان را به تصویر می‌كشد. شرایطی كه برای عبور از آن به توجه ویژه مدیران پایتخت‌نشین نیاز است. سیستان و بلوچستان در معرض یک بحران انسانی قرار دارد. اتفاقی فراتر از یک هشدار.

آمد و شد افراد در بیمارستان بوعلی زاهدان كاملا كنترل‌شده است. هرشخصی اجازه تردد به بخش‌های عفونی را ندارد، مگر این‌كه بیمار باشد یا همراه بیمار. دور تا دور محوطه به وسیله فنس‌های فلزی محصور شده است. گوشه‌ای از حیاط بیمارستان حدود 10 مرد كه لباس سیاه به تن دارند، كز كرده‌اند و هرازگاهی صدای ناله و گریه‌شان توجه همه را به خود جلب می‌كند. با رعایت كامل شیوه‌نامه‌های بهداشتی وارد سالن ‌بیمارستان عفونی بوعلی زاهدان می‌شویم، شرایط ناگوار بیمارستان از همان ابتدای ورود به چشم می‌آید‌، جلوی در ورودی هم تخت‌های بیمارستانی تعبیه شده است. تخت‌هایی كه‌ روی همه آنها بیمارانی خوابیده‌‌اند كه نفس كشیدن برای‌شان دشوار است.
ازدحام مراجعه‌كنندگان در وسط سالن سبب می‌شود تردد برای دقایقی قفل شود. پرستاران مشغول رسیدگی به یك بیمار بدحال هستند، بیماری كه صدای خس‌خس سینه‌اش اطرافیان را به وحشت انداخته است.سالن را پشت‌سر می‌گذاریم و به راهرو و اتاق‌ها سرك می‌كشیم؛ با اتاق‌هایی پر از بیمار رو‌به‌رو می‌شویم، هرچند برخی اتاق تخت خالی دارند، اما تعداد بیمارانی كه نفس كشیدن‌شان وابسته است به دستگاه‌های اكسیژن، قابل توجه است.
در جست‌وجوی تخت خالی
همراهان زیادی در راهروی بیمارستان دیده می‌شوند، این در حالی است كه وزارت بهداشت بارها اعلام كرده همراهان بیمار اجازه ورود به بخش بیماران مبتلا به كرونا را ندارند. یكی از این همراهان، مرد جوانی است به اسم حسن، او به ما می‌گوید: «یك هفته است كه پدرم در این بیمارستان بستری شده و من به‌ناچار هر روز باید برای رسیدگی به وی به اینجا مراجعه كنم.» او اضافه می‌کند: «شرایط بسیار سختی دارم، به دلیل این بیماری، دیگران از من فراری هستند. ‌اما چاره‌ای جز تحمل نیست.» حسن نیز مانند بسیاری از بیماران دیگر برای یافتن تخت خالی و بستری كردن پدرش با مشكل رو‌به‌رو شده است، چون تعداد بیماران مبتلا به كرونا در شهرشان زیاد است. او عنوان می‌كند:‌ «روز اول با سختی و تلاش بسیار، موفق به گرفتن پذیرش و تخت خالی شدیم، البته اکنون در اورژانس بیمارستان بوعلی چند تخت خالی شده است.» آن طور كه او می‌گوید با مرگ بیماران یا ترخیص آنها، تخت خالی می‌شود و در اختیار دیگر بیماران قرار می‌گیرد.
در جست‌وجوی دارو
در بیمارستان بوعلی، پرستار و پزشكان زیادی را می‌توان دید كه گان‌های آبی به تن دارند و شرایط بیماران را بررسی می‌كنند. اما تعداد بیماران خیلی بیشتر از آنهاست، بیمارانی كه تعدادی از آنها همچنان در راهروی بیمارستان نگهداری می‌شوند.
براهویی، جوان 32 ساله‌ای است كه ‌در راهروی اورژانس بیمارستان بوعلی زاهدان روی یك تخت دراز كشیده است، او با دستگاه اكسیژن نفس می‌كشد و منتظر است تا كادر درمان او را به اتاقی منتقل كنند. از براهویی درباره دلیل بیمار شدنش می‌پرسیم، او به ما می‌گوید: «من اعتقادی به ماسك نداشتم و بدون رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی در شهر تردد می‌كردم، اما از سه روز پیش دچار تنگی نفس و سرفه شده‌ام و به همین دلیل به بیمارستان آمده‌ام. »
وقتی از مرد جوان درباره مشكلات موجود می‌پرسیم، به كمبود دارو و برخی تجهیزات اشاره می‌كند و می‌گوید: «‌برای تهیه اكسیژن و برخی دارو‌ها همراهانم مجبور هستند تمام داروخانه‌های شهر را جسست‌وجو كنند تا داروی مورد نیاز را پیدا كنند.»این درحالی است كه مسؤولان وزارت بهداشت و درمان بارها اعلام كرده‌اند كه فرستادن بیمار یا همراه بیمار برای تهیه دارو به خارج از بیمارستان، تخلف محسوب می‌شود.
بخش سرفه‌های خشك
اعضای كادر درمان بیمارستان بوعلی نهایت تلاش خود را به كار می‌گیرند تا بیماران مبتلا به كرونا را نجات دهند. تلاش‌ آنها در جای‌جای بیمارستان به چشم می‌آید. این درحالی است كه برخی بیماران خیلی دیر به بیمارستان مراجعه می‌كنند و همین بی‌توجهی، سبب می‌شود شرایط‌شان ناگوارتر شود و بسیاری از آنها در بخش‌های ویژه بیمارستان بستری شوند.
 روی سكویی كه در كنار بخش آی‌سی‌یوی مردان بیمارستان بوعلی قرار دارد، پرونده بیماران زیادی روی هم چیده شده است، سالن آی‌سی‌یو هم پر از بیماران مبتلا به كرونا است، بیمارانی كه صدای خس‌خس سینه‌ و سرفه‌های خشك‌شان فضا را پر كرده است‌. كمبود تخت آی‌سی‌یو یكی از مشكلات جدی در سیستان و بلوچستان است، مشكلی كه زندگی بیماران را تهدید می‌كند. هرچند برخی مسؤولان استانی ادعا می‌كنند استان با كمبود و مشكلی مواجه نیست، اما برخی گروه‌های جهادی برای حل این مشكلات فراخوان داده‌اند.  طاهری،‌ مسوول یكی از گروه‌های جهادی فعال در زاهدان است. او و همكارانش تلاش می‌كنند با تهیه برخی تجهیزات پزشكی كمك‌حال كادر درمان باشند. آنها با انتشار فهرستی بلند از اقلام مورد نیاز بیمارستان‌ها در فضای مجازی، خیران را به خرید و تهیه اقلام بهداشتی تشویق می‌كند.
طاهری به ما می‌گوید:‌ «تلاش می‌كنیم كمبودهای كادر درمان را بر طرف كنیم، به همین دلیل از شهروندان تقاضا داریم به ما برای تهیه تجهیزاتی مانند كپسول اكسیژن، ماسك،‌ گان ‌و محلول‌های ضدعفونی كمك كنند.»