از یک حیث زیرساخت مقاومت، استقلال است و از حیث دیگر ثمره مقاومت نیز استقلال محسوب می‌شود. به این معنا که یک رابطه عمیق، طرفینی و دوار بین استقلال و مقاومت وجود دارد و به میزانی که شما مستقل باشید، می‌توانید مقاومت کنید و به میزانی که مقاومت کنید، می‌توانید استقلال را در ابعاد مختلف محقق کنید.
ما در دهه پنجم انقلاب اسلامی نیاز داریم ابعادی از این موضوع را که در گذشته به دلیل عدم استقلال تحت آسیب و فشار قرار گرفته، اصلاح کنیم. ما در گذشته و در زمینه اقتصادی از استقلال کافی برخوردار نبوده و دارای استقلال تک محصول و متکی به نفت بودیم. از سوی دیگر ما وابستگی شدیدی به واردات در ایران داشتیم و این مساله سبب شد دشمنان ایران به‌خصوص آمریکایی‌ها فشار زیادی را به نظام جمهوری اسلامی و مردم ایران وارد کنند، لذا دیدیم در سال‌های گذشته بارها بازار اقتصادی ایران را دچار تلاطم کردند و از این رو ما در زمینه اقتصاد نیاز داریم یک حرکت استقلالی را در پیش بگیریم و مقاومت اقتصادی خود را در برابر دشمن افزایش دهیم. همان‌طور که در جبهه مقاومت هم نیاز داریم مقاومت اقتصادی در عراق، سوریه، لبنان، فلسطین و یمن هم افزایش پیدا کند و توانمندی‌های اقتصادی ایجاد شود، درحالی که ما در این زمینه دچار خلأ هستیم، باید بتوانیم با جبران گذشته اکنون این مساله را حل کنیم. البته باید گفت این مساله دقیقا در راستای گام دوم انقلاب اسلامی است، چرا که این موضوع صریحا در گام دوم مطرح شده که ملت‌ها باید به سمت استقلال پیش بروند و بتوانند توانمندی‌های داخلی را عمق ببخشند. از آنجا که در گذشته به استقلال و مقاومت نیاز داشتیم اما از آن برخوردار نبودیم؛ بنابراین اکنون همه جانبه کردن اقتصاد و مقاومت از خصوصیات عصر جدید است.