در یک دهه گذشته استقلال و پرسپولیس محله برو‌بیای مدیران مختلف بوده‌اند؛ از ورزشی گرفته تا غیرورزشی. البته که بیشتر مدیران غیرورزشی بوده‌اند. اکثر آنها با تجربه فضای ملتهب ورزشی خیلی زود به این نتیجه رسیدند که باید عطای کار را به لقایش ببخشند و بروند. در فوتبال حرفه‌ای آنچه باعث موفقیت می‌شود، ثبات است. این را بارها و بارها مدیران یا مربیان بنام فوتبال گفته‌اند. یکی از دلایل موفقیت کارلوس کی‌روش در تیم‌ملی همین ثبات بود. او پستی و بلندی زیادی را با تیم‌ملی پشت سر گذاشت و به خاطر تداوم کارش توانست از ایران تیمی قدرتمند بسازد؛ نسلی که حالا برای اسکوچیچ یک نعمت هستند. برانکو ایوانکوویچ هم به دلیل همین ثبات در پرسپولیس موفق بود. او و تیمش نتایجی گرفتند که مدیران وقت پرسپولیس-حتی با وجود کارنابلدی-نان این موفقیت را خوردند و به تحسین عملکردشان در این باشگاه پرداختند.
وضعیت باشگاه‌های اروپایی
نگاهی گذرا به مدیریت باشگاه‌های مطرح دنیا نشان می‌دهد چقدر تغییرات کم بوده است. در بعضی باشگاه‌ها سال‌های سال است تیم مدیریتی‌شان تغییر نکرده ‌است. مثلا در باشگاه یوونتوس از سال 2010 تا‌کنون تنها یک مدیر در راس کار بوده، یعنی آندره‌آ آنیلی. بین سال‌های 2003 تا 2010 آنها سه مدیر داشتند ولی بعد از برکناری کلود بلان تصمیم گرفتند ثبات را در دستور کار قرار دهند. در باشگاه رئال مادرید از سال 2000 تا‌کنون فقط دو نفر یعنی فلورنتینو پرز و رامون کالدرون روی صندلی ریاست این باشگاه نشسته‌اند. باشگاه بایرن مونیخ در یک دهه گذشته تنها 3 رئیس به خود دیده است. اولی هوینس دو دوره(2009 تا 2014 و 2016 تا 2019)، کار هوپنر و هربرت هاینر(رئیس فعلی) در سیستم این باشگاه ‌با یک دستور‌العمل مشخص و در مسیر مشخص فعالیت مدیریتی کرده‌اند. ‌در باشگاه بارسلونا هم وضعیت شبیه بایرن و حتی با‌ ثبات بیشتر بوده است. در 14 سال گذشته تنها سه نفر بر مسند ریاست این باشگاه نشسته‌اند. خوان لاپورتا(دو دوره)، آلکساندر راسل و جوزپ بارتومئو این سه نفر بوده‌اند. در اکثر باشگاه‌های اروپایی میزان تغییرات ریاست و مدیریت بسیار اندک بوده است.
بی ثباتی در باشگاه‌های ایرانی
در ایران اما اکثر باشگاه‌ها دستخوش تغییرات مدیریتی زیادی بوده‌اند. به عنوان مثال باشگاه سپاهان که همواره جزو باشگاه‌های مدرن و با امکانات ایران بوده، در طول یک دهه گذشته 8 بار مدیر عوض کرده است. علیرضا رحیمی، محمد ترابیان، مهرزاد خلیلیان، اصغر باقریان، محسن طاهری، مسعود تابش، منوچهر نیک‌فر و حالا محمدرضا ساکت مدیرانی بوده‌اند که سکان هدایت این باشگاه را عهده‌دار بوده‌اند.
باشگاه پرسپولیس و تراکتور از جمله رکوردداران در این زمینه هستند. باشگاه تبریزی که این روزها دستخوش اتفاقات جنجالی زیادی شده، در طول یک دهه گذشته 14 مدیرعامل به خود دیده! آنها در سال 97 رکورد زدند و 5 مدیرعامل عوض کردند. آنها در دو سال گذشته هم 5 مدیرعامل جدید به خود دیده‌اند.
پرسپولیس هم با تغییر 13 مدیر و سرپرست رکوردی را به نام خود ثبت کرده است. در سال 93 آنها روزهای جنجالی و پرحاشیه‌ای را سپری کردند و در مجموع 5 مدیرعامل داشتند. تازه بعد از حضور برانکو بود که قرمزها به ثبات نسبی رسیدند. تازه در همان ایام هم تغییرات کمی در مدیریت باشگاه اتفاق نیفتاد. این مربی کروات در سال‌های حضور در پرسپولیس با مدیرانی چون نژاد فلاح، طاهری، گرشاسبی و عرب کار کرد. استقلال به نسبت پرسپولیس تغییرات مدیریتی کمتری داشته اما دستخوش حوادث و حاشیه‌های بیشتری شد. این هم به خاطر نتایجی بود که آنها در مسابقات مختلف به دست آوردند. پرسپولیس چون نتیجه می‌گرفت، ضعف‌های مدیریتی‌اش پنهان می‌ماند. در مقابل استقلال این آپشن را نداشت و به همین خاطر اسیر حواشی مدیریتی شد. این باشگاه در یک دهه گذشته 8 مدیرعامل داشته. البته فتح‌ا...زاده در دو دوره مدیریت این باشگاه را برعهده داشت. مدیری مثل حسنی‌خو در سال 95 تنها چند روز مدیرعامل استقلال بود! از سال 99 تا‌کنون استقلال سه مدیرعامل داشته. آنها در سال 95 هم سه مدیر به خود دیدند. در حال حاضر هم ابهامات زیادی درباره ادامه همکاری مددی و این باشگاه وجود دارد.
در کل باید نام دیگر این تغییرات را «سندروم حکم بی‌قرار» هم گذاشت. حکم‌هایی که یکی یکی برای مدیران زده می‌شود. مدیرانی که بعضا حتی خواب رسیدن به مدیریت باشگاه‌هایی چون استقلال و پرسپولیس را نمی‌دیدند.