اختلافات راهبردی اکران!

یادداشت

اختلافات راهبردی اکران!

قرار بود اصلاح و تدوین آیین‌نامه اکران از سوی شورای راهبردی اکران، اشکالات اساسی حوزه مهم و حیاتی نمایش فیلم در سینمای ایران را برطرف کند و از نگرانی‌ها و دغدغه‌های فعالان سینما بکاهد. همچنین تشکیل این شورا، امیدواری‌هایی در بحث عدالت‌محوری در نمایش فیلم‌های سینمایی به‌وجود آورده بود تا ایرادات و آسیب‌های چرخه اکران و تصمیمات نادرست شورای صنفی نمایش برطرف شود یا دست‌کم اطمینان‌خاطری درخصوص رفع تدریجی مشکلات شکل بگیرد. اما وقتی اوایل اردیبهشت، شورای راهبردی اکران در تصمیمی غیرمنعطف اعلام کرد که با درخواست تمدید مهلت اکران فیلم‌های نوروزی موافق نیست، کمی تا قسمتی آن نگاه خوشبینانه و امیدوارانه به عملکرد و تصمیمات این شورا را خدشه‌دار کرد و تا حدودی نشان داد شورایی که قرار بود راهبردی باشد، در بزنگاه‌ها و موقعیت‌های حساس چگونه عمل خواهد کرد و آیا می‌تواند به جای این ‌که بار سینما باشد، یار آن باشد و مشکلات مهم در حوزه نمایش فیلم و اکران را حل کند یا نه.  شورای راهبردی اکران اصلا با این نیت در وزارت ارشاد و سازمان سینمایی تشکیل شد که تغییر و تحولات جدی در این حوزه ایجاد کند.

بررسی و ایجاد راهکارهای موثر در تامین نیازهای نمایش، پیشنهاد شیوه‌های حمایتی اکران فیلم‌های سینمایی، برنامه‌ریزی اکران فیلم‌های تولید شده دوران کرونا، تدوین و اصلاح آیین‌نامه شورای صنفی نمایش، تقویت و توسعه بازار داخلی سینمای ایران، صیانت از حقوق مخاطبان سینمای ایران، توجه به اولویت‌های فرضی کشور در برنامه‌ریزی و تدوین آیین‌نامه اکران، وظایف تعریف شده شورای راهبردی اکران در بدو امر بودند اما حتی فارغ از نگاه دقیق و کارشناسی هم می‌توان به این نتیجه رسید و به این پرسش پاسخ داد که آیا هیچ‌کدام از این وظایف محقق و اجرایی شده و خروجی مناسبی برای سینمای ایران و حوزه اکران داشته است یا نه. آیا نیازهای حوزه نمایش در این مدت برطرف شده است؟ شورا کدام شیوه‌های حمایتی را برای اکران فیلم‌های سینمایی پیشنهاد داده است؟ چه تعدادی از انبوه فیلم‌های سینمایی تولید شده در دوران کرونا که مدت‌هاست پشت خط اکران مانده‌اند، در این مدت راهی به پرده سینما یافته‌اند؟ آیا بازار داخلی سینمای ایران تقویت شده و توسعه‌ یافته است؟ از حقوق مخاطبان سینمای ایران صیانت شده است و اصلا صیانت از حقوق مخاطبان سینمای ایران یعنی چه؟ در این میان به‌نظر می‌رسد تنها وظیفه محقق شده، تدوین پیش‌نویس آیین‌نامه اکران باشد که آن هم با اما و اگرهایی جدی در خود شورای راهبردی اکران مواجه شد و اختلاف نمایندگان صنوف سینمایی و سازمان سینمایی بر سر تنظیم آیین‌نامه، گل کرد و نمایندگان چهار صنف تهیه‌کنندگان، کارگردانان، پخش‌کنندگان و سینماداران از ادامه حضور در شورای راهبردی اکران انصراف و درواقع استعفا دادند. در خبری که به‌تازگی در مهر  منتشر شد، دخالت شورای راهبردی در مسائل اکران و نبود واگذاری امور مربوط به تصمیم‌گیری در این حوزه به شورای صنفی اکران اصلی‌ترین محور اختلاف میان این نمایندگان با مدیریت سازمان سینمایی عنوان شد. یکی دیگر از سرفصل‌های محل اختلاف میان نمایندگان صنوف و مسؤولان سینمایی هم تعیین سقف زمانی برای عضویت این نمایندگان در شورای صنفی اکران از سوی شورای راهبردی است که نمایندگان صنوف تاکید دارند اختیار این مساله هم باید به‌طور کامل به صنوف سینمایی واگذار شود. راستش از همان ابتدای تشکیل شورای راهبردی اکران هم تا حدی بوی موازی‌کاری به مشام می‌رسید اما باتوجه به نفس و نیت خوب اولیه ایجاد این گروه و تجارب چهره‌های حاضر در آن، امیدواری و خوشبینی خود را هم حفظ کردیم ولی با این اوضاع چندان نمی‌توان دلگرم بود و انگار سازمان سینمایی به جای باز کردن گره‌های اکران، گره محکم جدیدی در حوزه نمایش فیلم زده است.

علی رستگار - گروه فرهنگ و هنر