سید علی روحانی در ابتدای این جلسه با اشاره به این‌که همه فیلم‌های رسول ملاقلی‌پور را دیده است، درباره فیلم «سفر به چزابه» گفت: آقای ملاقلی‌پور «سفر به چزابه» را بعد از هفت فیلم و در سال ۷۴ ساخت، فیلمسازی ملاقلی‌پور چند ریشه دارد؛ یک ریشه او علاقه‌مندی به سینمای آمریکاست، سینمای قصه‌گوی اکشنی که تاثیر آن در فیلم‌های بعدی‌اش مثل «پناهنده»، «خسوف»، «مجنون» و... دیده می‌شود، ریشه دیگر او فعالیت در سینمای دفاع‌مقدس است که در ادامه مفصل توضیح می‌دهم. بخش دیگری از ریشه این کارگردان علاقه‌مندی به آسیب‌های اجتماعی است؛ یعنی او دوست داشت که فیلم اجتماعی بسازد. همچنین در آخرین مصاحبه‌ای که با تلویزیون داشت، از مفاهیمی چون پول‌های بادآورده، آقازاده و ثروت‌های نامشروع صحبت می‌کرد و این مسأله آینده‌نگری این فیلمساز را نشان می‌داد. در همین راستا اگر فیلم‌هایی مثل «کمکم کن»، «قارچ سمی» و... را ببینید به نگاه اجتماعی این کارگردان پی خواهید برد. من باتوجه به طبقه‌بندی‌ای که دارم، آقای ملاقلی‌پور را چهره‌ای منحصر به‌فرد در سینمای جهان می‌دانم.
 ژانر دفاع‌مقدس یک ژانر بومی است
این استاد دانشگاه درباره ژانر دفاع‌مقدس اظهار کرد: من می‌پذیرم که ژانری به نام دفاع‌مقدس در سینمای ایران وجود دارد، ژانر دفاع‌مقدس به‌عنوان ژانری بومی شناخته می‌شود و تاحدودی درباره آن مطالعاتی انجام شده، پس می‌توان گفت که هویت خود را یافته است. این ژانر مثل هر گونه‌ از فیلم جنگی زیرمجموعه‌هایی دارد. فیلم سفر به چزابه را نیز می‌توان به‌عنوان فیلمی رزمی و صحنه نبرد شناخت چراکه عملا همه صحنه‌های فیلم را در نبرد می‌بینیم.
این سخنران تصریح کرد: سینمای دفاع‌مقدس ما، سینمایی بوده که همواره چشمی به خارج داشته است؛ یعنی همیشه یکسری فیلم جنگی در خارج از کشور ساخته می‌شده است که روی فیلمسازان ما تاثیر می‌گذاشتند، سفر به چزابه فیلم بزرگی‌ است که از هیچ فیلم دیگری برداشته نشده است. این مسأله جایگاه فیلم را بسیار بالا می‌برد چراکه خودش زبان خودش را کشف کرده، آزمون و خطا انجام داده و حتی شکست خورده است.